ارزيابي باليني بدفرمي‌هاي فك و دندان در سگ‌هاي ارجاعي به بيمارستان دامپزشكي دانشگاه شهيد باهنر كرمان

اختلالات دهان و دندان يكي از شايع‌ترين بيماري‌ها درطب حيوانات كوچك به حساب مي‌آيد. عليرغم اهميت قابل توجه بدفرمي‌ها، اطلاعات اندكي در رابطه با فراواني اين بيماري‌ها در جمعيت سگ‌هاي خانگي به ويژه در ايران وجود دارد. اين مطالعه با هدف ارزيابي فراواني بدفرمي‌هاي دنداني در سگ‌هاي ارجاعي به بيمارستان دامپزشكي دانشگاه شهيد باهنر كرمان صورت پذيرفت. تعداد 111 قلاده سگ، شامل 58 قلاده سگ نر و 53 قلاده سگ ماده در محدودۀ سني 6 ماه تا 13 سال از نژادهاي مختلف مورد ارزيابي قرار گرفتند. معاينۀ دهاني انجام شد و بدفرمي، شكل سر، سن، جنس و نژاد ثبت گرديد. بدفرمي‌هاي فك و دندان در 29 قلاده از 111 قلاده (26.1 %) تشخيص داده شد. بيشترين فراواني مربوط به كراس بات قدامي و پس از آن پروگناتيسم فك پايين بود. اگرچه به لحاظ آماري اختلاف معني‌داري بين فاكتورهاي سن، جنس و نژاد مشاهده نشد، اما فراواني بدفرمي‌ها در سگ‌هاي نر بيشتراز سگ‌‌هاي ماده بود. همچنين نژادهاي كوچك شيوع بالاتري از بدفرمي را نشان دادند. يافته‌هاي ما بر ضرورت بهداشت دنداني، مراقبت دنداني صحيح و ارزيابي مداوم دوره‌اي سگ‌ها تأكيد مي‌كند. با توجه به وراثتي بودن بدفرمي‌ها، پرورش دهندگان بايد سگ‌هاي مبتلا را از برنامه‌هاي توليد مثلي حذف كنند.