بررسي نقش گيرنده‌هاي نوروپپتيد واي در اخذ آب جوجه خروس‌هاي گوشتي

اختلال در تعادل مايعات بدن موجب بروز مشكلات و بيماري‌هاي متعددي از جمله آسيت در طيور مي‌شود. بنابراين شناسايي مكانيسم‌هاي درگير در كنترل اخذ آب مي تواند در درك بهتر پاتوفيزيولوژي بيماريهاي مرتبط كمك كننده باشد. نوروپپتيد واي يكي از نوروپپتيدهاي درگير در كنترل مركزي اخذ آب است. در هنگام محروميت از آب، سنتز mRNA اين نوروپپتيد در هيپوتالاموس افزايش مي‌يابد. بنابراين، اين مطالعه به بررسي نقش گيرنده‌هاي NPY1 و NPY2 در كنترل مركزي اخذ آب مي‌پردازد. در اين مطالعه دو سري آزمايش انجام شده است. در آزمايش اول و دوم جوجه‌ خروس‌هاي گوشتي نژاد راس به‌ترتيب 10 ميكروليتر اوانس بلو، 2.5، 5، 10 و 20 ميكروگرم از B5063 و SF22 (آنتاگونيست‌هاي گيرنده‌هاي NPY) را با تزريق داخل بطن مغزي دريافت كردند. سپس اخذ آب تجمعي آن‌ها در زمان‌هاي 90 و 180 دقيقه پس از تزريق اندازه‌گيري شد. نتايج نشان دادند كه تزريق داخل بطن مغزي B5063 (gμ 20 و 10، 5، 2.5) باعث كاهش اخذ آب تجمعي در مقايسه با گروه كنترل شده است (P 0.05)، درحاليكه هيچ‌يك از دوزهاي SF22 اثري روي اخذ آب تجمعي در زمان‌هاي بررسي شده در مقايسه با گروه كنترل نگذاشته اند (p 0.05). نتايج حاصل از اين آزمايش نشان دادند كه اثر NPY درونزاد بر اخذ آب ممكن است از طريق گيرنده‌ NPY1 صورت بگيرد.