بررسي تغييرات مكاني شاخص‌هاي خشكسالي و تأثير آن بر شوري خاك در دشت يزد-اردكان

خشكسالي يكي از پديده‌هاي جوي است كه بخش‌هاي مختلف محيطي را تحت‌تأثير قرار مي‌دهد. تحقيق حاضر به‌منظور بررسي تغييرات مكاني خشكسالي هواشناسي و منابع آب زيرزميني و تأثير آن بر شوري خاك در دشت يزد -اردكان مي‌باشد. براي اين منظور، شاخص بارندگي استاندارد (SPI) سالانه از 6 ايستگاه باران‌سنجي و شاخص منبع آب زيرزميني (GRI) از 38 چاه پيزومتري در طي دورۀ آماري 1377ـ۱۳۹۴ در سطح دشت محاسبه شد. همچنين نقشۀ شوري خاك با استفاده از داده‌هاي سال 2014 مربوط به 84 نمونه خاك و هدايت الكتريكي آن‌ها تهيه شد. سپس با استفاده از مدل شبكۀ عصبي، رابطۀ بين داده‌هاي زميني و متغيرهاي محيطي (شاخص خشكسالي هواشناسي، آب زيرزميني، داده‌هاي ماهوارۀ لندست 7 و 8 و شاخص پوشش گياهي NDVI و مدل رقومي ارتفاع) به دست آمد و ميزان شوري خاك در سال‌هاي 2006 و 2010 شبيه‌سازي و نقشۀ شوري خاك در اين دو سال ترسيم شد. نتايج نشان‌دهندۀ افزايش ميزان شوري در منطقه همراه با تغييرات ناچيز پوشش گياهي در قسمت‌هاي غرب و جنوبي دشت است به‌طوري كه ميانگين آن در سال 2006 از dS/m56.17 به dS/m59.48 در سال 2014 رسيد. به‌طور كلي با افزايش شدت خشكسالي هواشناسي و هيدروژئولوژيكي در دشت يزد اردكان، ميزان شوري خاك افزايش يافت؛ هرچند تغييرات پوشش گياهي ناچيز بوده است.