عوامل موثر بر انتخاب اولويت هاي استراتژيك در شركت هاي صنايع غذايي ايران

شركتهاي صنايع غذايي در ايران، در صورت مديريت و برنامه‌ريزي صحيح داراي سوددهي بالايي هستند. بنابراين تصميم‌گيري مديريت شركت‌ها در تعيين اولويت‌ها مي‌تواند تعيين‌كننده آينده اقتصادي شركت‌ها باشد. در اين مطالعه عوامل موثر بر انتخاب استراتژي‌هاي مديريتي شركت‌هاي صنايع غذايي با هدف شناخت عوامل موثر بر ظرفيت‌هاي اقتصادي شركتها، ارتقاء توان بازاررساني، بالابردن سطح رضايتمندي مشتريان، ارتباطات و توجه به تحقيق و توسعه مورد بررسي قرار گرفته است. به اين منظور در اين مطالعه اثر يك سري متغيرهاي تاثيرگذار و مستقل كمي و كيفي بر روي اولويت‌هاي مديريتي 111 نفر از مديران بنگاههاي صنايع غذايي در سال1396در غالب مدل لاجيت چندگزينه‌اي بررسي گرديد. نتايج مطالعه حاكي از ان است كه سطح تحصيلات بالاي مدير بنگاه، با افزايش مزيت رقابتي و توسعه‌ ارتباطات بين شركت با مشتريان و كارمندان، سبب توسعه بنگاه و حفظ مشتريان بنگاه مي‌شود. همچنين توجه مديران به بكارگيري نيروي كار جوان و متخصص سبب توجه به بحث مديريت ارتباط با مشتري گرديده و از اين طريق براي بنگاه ارزش ايجاد خواهند كرد. تجربه مديران و گرايش شركت به سمت فعاليت هاي خدماتي و بازرگاني سبب افزايش سودآوري شركت مي‌گردد. تغييرات قيمت نهاده‌هاي اوليه لزوم بكارگيري سياست مناسب براي توليدكنندگان را به دنبال داشته و همچنين با افزايش هزينه‌هاي توليد با توجه به اينكه مشتريان روي تغييرات قيمت حساسند نياز به تنظيم قيمت مناسب بر اساس هزينه تمام شده و با توجه به نياز مشتري براي محصول توليدي را ضروري كرده است.