مقايسه ابرازگري هيجان، سيستم هاي بازداري/ فعال ساز رفتاري(BIS/ BAS) و عدم تحمل بلاتكليفي در نوجوانان بزهكار و عادي

بزهكاري نوجوانان يك پديده اجتماعي در حال گسترش است كه به شكل هاي مختلف در جامعه رخ مي دهد .بنابرين توجه به اين پديده از اهميت به سزايي برخوردار است. در اين راستا هدف پژوهش حاضر مقايسه ابرازگري هيجان، سيستم هاي بازداري/ فعال ساز رفتاري و عدم تحمل بلاتكليفي در نوجوانان بزهكار و عادي شهر تهران بود. اين مطالعه از نوع علي مقايسه اي بود و جامعه آماري پژوهش شامل نوجوانان شهر تهران بودند. نمونه گيري در اين پژوهش به صورت هدفمند بود و با اين روش 60 نفر (30 نفر نوجوان بزهكار و 30 نفر نوجوان عادي) انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه ابرازگري هيجاني (كينگ و امونز، 1990)، مقياس سيستم هاي بازداري/ فعال ساز رفتاري (BIS/ BAS) (كارور و وايت، 1994) و مقياس عدم تحمل بلاتكليفي (فريستون و همكاران، 1994)، جمع آوري شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از تحليل واريانس چندمتغيره تجزيه و تحليل شد. نتايج اين بررسي نشان داد ابرازگري هيجان، سيستم هاي بازداري/ فعال ساز رفتاري و عدم تحمل بلاتكليفي در نوجوانان بزهكار و عادي متفاوت است (P 0/05 ). اين يافته ها بيان مي كند كه ابرازگري هيجان، سيستم هاي بازداري/ فعال ساز رفتاري و عدم تحمل بلاتكليفي از متغيرهاي تاثيرگذار بر بزهكاري نوجوانان است. بر اين اساس آموزش هاي روانشناختي مي تواند در جهت تعديل ويژگي هاي شخصيتي و همچنين بزهكاري نوجوانان استفاده شود.