مرور سيستماتيك و فراتحليل كيفي الگوهاي تشخيصي اختلال يادگيري ويژه

تشخيص درست در حوزه اختلال يادگيري بسان نقشه راهي است كه مي‌تواند درمانگر را به‌سوي هدف نهايي كه اتخاذ روش‌هاي درماني و توان‌بخشي مناسب است رهنمون كند. ازاين‌رو، پژوهش حاضر با هدف مرور سيستماتيك و فراتحليل كيفي الگوهاي تشخيصي اختلال يادگيري ويژه انجام شد. با جستجو در پايگاه هاي اطلاعاتي داخلي و خارجي نسبت به يافتن و جمع آوري پژوهش هاي مرتبط با كليد واژه ها و در راستاي اهدف اقدام شد كه در نهايت 30 پژوهش مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها حاكي از آن بود كه الگوي تمايز هوشبهر پيشرفت بيشتر به‌عنوان يك روش انتظار براي شكست محسوب مي‌شود. همچنين، مدل پاسخ به مداخله به دليل ويژگي‌هاي روان‌سنجي ضعيف براي تشخيص اوليه و عدم‌تشخيص مثبت واقعي دچار مشكل جدي است. ازاين‌رو، متخصصان جهت كاهش مشكلات تشخيصي اين حوزه به معرفي الگوي توانمندي‌ها و ضعف‌هاي شناختي پرداخته‌اند. اين الگو با فراهم كردن نيمرخ‌هاي شناختي و تحصيلي دانش آموزان در زمينه تشخيص مشكلات بالقوه يادگيري از دقت ويژه‌اي برخوردار است و مي‌توان از آن جهت تمايز دانش آموزان با اختلال يادگيري ويژه از دانش آموزان با مشكلات يادگيري و كند آموز و همچنين برنامه ريزي جهت انجام مداخله هاي مبتني بر نقص پردازش شناختي نيز استفاده كرد. درمجموع الگوي توانمندي‌ها و ضعف‌هاي شناختي با ارزيابي جامع و فراگير از توانايي‌هاي شناختي و تحصيلي دانش آموزان با اختلال يادگيري ويژه و با مشخص كردن مؤلفه‌هاي تشخيصي آن‌ها مي‌تواند به افزايش اعتبار تشخيص اختلال يادگيري ويژه منجر شود.