واكاوي رابطه سكوت سازماني با عملكرد كاركنان فرماندهي انتظامي استان مازندران

Investigating the Relationship between Organizational Silence and the Performance of Police Command Officers in Mazandaran Province

هدف از مطالعه حاضر بررسي رابطه سكوت سازماني و عملكرد كاركنان فرماندهي انتظامي استان مازندران بوده است. روش پژوهش با توجه به ماهيت موضوع، توصيفي از نوع هم‌بستگي بوده است. جامعه آماري در اين پژوهش عبارتند از كليه كاركنان فرماندهي انتظامي استان مازندران كه به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و با استفاده از جدول كرجسي و مورگان تعداد 225 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از دو پرسش‌نامه استاندارد سكوت سازماني ژنگ (2008) و پرسش‌نامه عملكرد شغلي پترسون استفاده شده است. نتايج نشان داد كه بين سكوت سازماني و ابعاد آن يعني سكوت تدافعي، سكوت مطيع و سكوت نوع دوستانه با عملكرد كاركنان رابطه معناداري از نوع منفي وجود داشته است. به نحوي‌كه با افزايش ميزان سكوت سازماني عملكرد شغلي كاهش يافته و بالعكس كاهش سكوت سازماني منجر به افزايش عملكرد شغلي كاركنان مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

The purpose of this study was to investigate the relationship between organizational silence and performance of police officers in Mazandaran province. The research method was descriptive - correlational according to the nature of the subject. The statistical population in this research is all police officers of Mazandaran province who were selected by simple random sampling method and using Krejcie and Morgan table, 225 people were selected as sample. Zheng's organizational silence (2008) and Paterson's Job Performance Standards Questionnaires were used to collect data. The results showed that there was a significant negative relationship between organizational silence and its dimensions: defensive silence, submissive silence and altruistic silence with staff performance. So that, organizational silence increases, job performance is reduced, and vice versa, the reduction of organizational silence leads to an increase in the employee's job performance.