بهينه‌سازي مدل برنامه‌ريزي توليد بلند مدت با در نظر گرفتن عدم قطعيت عيار با روش آزادسازي لاگرانژي الگوريتم‌ خفاش

يكي از اركان اصلي برنامه‌ريزي معدن، برنامه‌ريزي توليد بلند مدت است كه يك امر بسيار مهم در تحقيقات نظري استخراج معادن روباز بوده و توزيع جريان نقدينگي را در سراسر عمر معدن مشخص مي‌نمايد. در واقع هدف برنامه‌ريزي، بيشينه‌كردن ارزش خالص فعلي از مجموع سودهايي است كه در آينده توليد مي‌شوند. براي رسيدن به اين هدف بايد همه محدوديت‌هاي عملياتي از قبيل شيب، آميختن عيارهاي مختلف، توليد ماده معدني و ظرفيت استخراج راضي‌كننده باشند. طرح‌هاي توليد بلند مدت بهينه در برابر عدم قطعيت‌هاي مربوطه با داده‌هاي مدل بهينه‌سازي داراي حساسيت هستند. در ميان عدم قطعيت‌ها، عدم قطعيت عيار، سهم عمده‌اي را در دقت برنامه‌ريزي توليد بلند مدت خواهد داشت. در اين مقاله مدل تركيبي به وسيله روش آزادسازي لاگرانژي و الگوريتم خفاش براي حل مساله برنامه‌ريزي توليد بلند مدت معادن روباز ارائه شده كه در آن عدم قطعيت عيار نيز لحاظ گرديده است. رويكردهاي جديد پيشنهاد شده براساس بهينه سازي ضرايب لاگرانژ و مقايسه آن با روش سنتي است. الگوريتم خفاش براي به روزرساني ضرايب لاگرانژ مورد استفاده قرار گرفته شده است. براي حل و اعتبارسنجي مدل به دست‌آمده، معدن سنگ آهن چادرملو به عنوان مورد مطالعاتي مناسب، در نظرگرفته شده است. نتايج حاصل از مطالعه موردي نشان مي‌دهد كه استراتژي‌ تركيبي مي‌تواند راه‌حل قابل قبولي را نسبت به روش تقريبي سنتي ارائه كند؛ به طوري ‌كه، در طول يك دوره معين ارزش خالص فعلي با استفاده از روش تركيبي پيشنهادي 6.69 درصد بيشتر از روش سنتي موجود است.