اثر مقبوليت مديران سازمان بر قصد افشاگري با نقش ميانجي شجاعت اخلاقي (مورد مطالعه: دانشگاه علوم دريايي امام خميني (ره) نوشهر)

هدف از پژوهش حاضر، بررسي نقش مقبوليت مديران بر قصد افشاگري با توجه به نقش ميانجي شجاعت اخلاقي است. جامعه آماري پژوهش 588 نفر از كاركنان دانشگاه علوم دريايي امام خميني (ره) بوده كه براساس جدول مورگان از ميان آنها نمونه اي به حجم 233 نفر به روش تصادفي طبقه اي انتخاب گرديد. براي سنجش متغيرهاي پژوهش از پرسشنامه مقبوليت مديران تايلر و جكسون (2013)، افشاگري دوراسمي(2013) ؛ پارك و همكاران (2008) و شجاعت اخلاقي سكركا و همكاران (2009) استفاده شده است. پايايي پرسشنامه با روش آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي به تاييد رسيده است. براي تجزيه و تحليل داده ها از مدل سازي معادلات ساختاري و نرم افزار PLS استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان دهنده آن است كه مقبوليت مديران بر قصد افشاگري و شجاعت اخلاقي تاثير مثبتي دارد، همچنين مشخص شد كه شجاعت اخلاقي تاثير مثبتي بر قصد افشاگر دارد. نتايج تحقيق همچنين حاكي از اين بود كه مقبوليت مديران هم به صورت مستقيم و هم از طريق شجاعت اخلاقي موجب افزايش افشاگري در سازمان مي شود.