سنگ‌نگاري و زمين‌دمافشارسنجي لرزوليت‌هاي چاه‌لقه (افيوليت عشين)

در اين پژوهش گروهي از لرزوليت‌هاي گوشته‌اي افيوليت عشين بررسي شده‌اند كه شواهد رويداد دگرگونيزمين‌ساختي هنگام بالاآمدگي (exhumation) و فرارانش روي پوسته قاره‌اي پس از بسته‌شدن اقيانوس نئوتتيس در آنها ديده مي‌شود. برپايه سنگ‌نگاري، ارتوپيروكسن، كلينوپيروكسن، اليوين و كرم‌اسپينل از كاني‌هاي سازنده اوليه اين سنگ‌ها هستند. برپايه كاني‌شناسي و زمين‌دمافشارسنجي، اين لرزوليت‌هاي چهارفازي در گوشته سنگ‌كُره‌اي (در فشار ~21.6-8.6 كيلوبار) و در پي واكنش‌هاي مذاب/سنگ‌ديواره (در دماي 1012-1183 درجه‌سانتيگراد) پديد آمده‌اند.پس از تشكيل، اين سنگ‌ها در راستاي پهنه گسلي اين منطقه روي پوسته‌قاره‌اي جايگيري و فرارانش كرده‌ و دگرريخت شده‌اند. نخستين رويداد دگرريختي انعطاف‌پذير و در بخش‌هاي ژرف‌تر سنگ‌كره موجب ميلونيتي‌شدن دمابالاي اين سنگ‌ها (دماي بيشتر از 600-800~ درجه‌سانتيگراد) شده است. ويژگي‌هاي كاني‌شناسي نشان‌دهنده كاهش فشار در اين مرحله و واكنش ساب‌سوليدوس پيروكسن‌ها و اسپينل‌ها با هم و پيدايش اليوين و پلاژيوكلاز به‌جاي آنهاست. ازاين‌رو، داده‌هاي سنگ‌نگاري و دمافشارسنجي‌ نشان‌دهنده رخساره لرزوليت‌هاي گوشته‌اي اسپينل‌دار تا پلاژيوكلازدار براي اين سنگ‌ها هستند. سرانجام، درپي فرايند بالاآمدن و بيرون‌آمدن، اين سنگ‌ها تا اندازه‌اي دچار خردشدگي و دگرريختي شكنا و كاتاكلاستيك در دماي كمتر از 600 ~ درجه سانتيگراد و فشار و ژرفاي كمتر شده‌اند. در پي فرايندهاي دگرساني، بيشتر پلاژيوكلازها با كاني‌هاي پرهنيت، پومپله‌ايت، كلريت، هيدروگروسولر و زنوتليت جايگزين شده‌اند.