همگرايي ناتو و هند و اثرات آن بر امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران

هند در جنگ سرد، با راهبرد عدم تعهد، از رقابت هاي دو بلوك در دو سازمان امنيتي ورشو و ناتو، دور شد اما با فروپاشي شوروي و تغيير شرايط بين الملل، با فعال كردن ظرفيت هاي ژئوپليتيكي خود نه تنها به قدرتي نو ظهور در قرن بيست و يكم تبديل شده بلكه با راهبرد جهاني سازي، هم گرايي با قدرت هاي برتر بين المللي از جمله سازمان پيمان آتلانتيك شمالي را در دستور كار خود قرار داد. رابطه هند با ناتو و تاثير آن بر امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران، موضوع مقاله حاضر است و نويسندگان تلاش دارند به اين پرسش پاسخ دهند كه گسترش زمينه هاي همكاري هند و ناتو چه تاثيري بر امنيت ملي ايران دارد؟ با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي، اينترنتي و رسانه اي، فرضيه مقاله عبارت است از اين كه «ناتو با تقويت همكاري و شراكت راهبردي در منطقه جنوب آسيا با هند به عنوان يك قدرت نوظهور اقتصادي و تكنولوژيك، به دنبال تامين امنيت و گسترش هژموني در اين منطقه با هدف كنترل ايران و چين است». يافته ها نشان مي دهد كه مشاركت ناتو و هند در سه زمينه موضوع، محيط و سطح، به طور همزمان فرصت ها و تهديد هايي را براي امنيت ملي ايران به دنبال دارد.