ارزيابي ريسك تعميرات خطوط لوله گاز به روش FMEA با انجام مداخله و تعيين شاخص‌هاي پايش عملكرد ايمني در يكي از شركت‌هاي بهره‌برداري نفت و گاز سال 92-1391

مقدمه: حوادث ناشي از كار، صدمات جبران‌ناپذيري را به سرمايه ملي وارد مي‌كند و لازم است جهت حفظ و صيانت نيروي انساني و كاهش حوادث، يكسري اقدامات پيشگيرانه قبل از وقوع لحاظ گردد. هدف از اين تحقيق بررسي مغايرت‌هاي ايمني به روش FMEA و تعيين شاخص‌هاي پايش عملكرد ايمني در پروژه تعميرات اساسي مي‌باشد. روش بررسي: اين مطالعه يك پژوهش توصيفي تحليلي و به روش مداخله‌اي است كه بر روي 13 شغل در پروژه تعميرات اساسي خطوط لوله گاز صورت گرفت. در اين بررسي پس از مشخص نمودن مشاغل نمره اولويت ريسك اوليه را به دست مي‌آوريم و بعد از پيشنهادات اصلاحي نمره اولويت ريسك ثانويه را حساب مي‌كنيم. نتايج: ارتباط بين RPN1 و RPN2 بررسي و مشخص گرديد كه تفاوت معناداري بين نمره اولويت ريسك قبل و بعد از اقدام اصلاحي وجود دارد و اين امر نشان دهنده اثر بخش بودن اقدامات مي‌باشد (P 0.0005). در ميان مشاغل مختلف و قبل از انجام اقدامات اصلاحي بيشترين تعداد حادثه مربوط به فعاليت خاك‌برداري با 15 حادثه كه بعد از انجام اقدامات اصلاحي به 6 كاهش يافت، بيشترين روز ازدست‌رفته كاري متعلق به شغل رانندگي است با 60-20 روز كه بعد از انجام اقدامات اصلاحي به 8 روز رسيد، بالاترين ضريب تكرار حادثه با 62.5 مربوط به فعاليت تنش‌زدايي بود كه بعد از انجام اقدامات اصلاحي كه به 23.14 كاهش يافت، بيشترين ضريب شدت با 19444.44 مربوط به فعاليت رانندگي بود كه بعد از انجام اقدامات اصلاحي به 25.25 تقليل پيدا كرد و ضريب شدت تكرار حادثه در فعاليت رانندگي با 15.84 بيشترين بود كه بعد از انجام اقدامات اصلاحي به 0.28 كاهش پيدا كرد. نتيجه‌گيري: با توجه به وجود ريسك‌هاي غيرقابل‌قبول و نرخ بالاي بروز حوادث در پروژه تعميرات اساسي خطوط لوله گاز، مي‌توان با بكارگيري اقدامات كنترلي مناسب به سطح قابل‌قبول ريسك رسيد كه نشان دهنده مفيد و كارا بودن روش FMEA مي‌باشد.