بررسي و نقد اطلس تاريخ بنادر و دريانوردي ايران

مطالعات تاريخ دريايي از زمينه‌‌‌هاي مهم پژوهش‌‌هاي تاريخي است. با‌اين‌حال، تاكنون در زبان فارسي تحقيقاتي پراكنده و اندك در اين زمينه انجام شده ‌و اغلب نويسندگاني غيرمتخصص به اين مهم دست يازيده‌‌اند. اطلس تاريخ بنادر و دريانوردي ايران اثر تازه و مفصلي است كه آن را گروهي از محققان دانشگاهي به‌سرپرستي دو تن از محققان رشتۀ تاريخ تأليف كرده‌اند. مقالۀ حاضر مي‌كوشد تا در چهارچوب نقد اثر، نقاط قوت و ضعف آن را شناسايي و بررسي كند و در اصلاح ايرادات و بهبود كيفيت علمي اين اثر در چاپ‌هاي بعدي ياري كند. دركل، ارزيابي و نقد كتاب نشان مي‌دهد كه نقطۀ قوت اين اثر جامعيت و استفاده از منابع و تحقيقات گوناگون دركنار بهره‌گيري از نقشه‌ها، تصاوير، و جدول‌هاي گوياست. درحالي‌كه پراكندگي و ناهم‌گوني مطالب و عدم توازن علمي ميان بخش خليج‌ فارس و درياي عمان با بخش درياي مازندران ضعف عمدۀ آن است.