بررسي متغيرهاي كلان اقتصادي مؤثر بر امنيت اجتماعي در استان هرمزگان به روش خود توضيح با وقفه توزيع شده (ARDL)

شناسايى عوامل و عناصر تأمين امنيت اجتماعى و احساس ايمنى از پيش شرط هاى اساسى براي برنامه ريزى به منظور ارتقاى سطح امنيت اجتماعى است و نقش زيادي در برنامه ريزى هاى راهبردى دولت ها دارد. در اين مطالعه با تدوين مدلي تجربي مبني بر عوامل اقتصادي مؤثر بر امنيت اجتماعي و با استفاده از يك مدل اقتصادسنجي و روش خود توضيح با وقفه توزيع شده آثار عوامل مؤثر اقتصادي بر امنيت اجتماعي در استان هرمزگان در دوره زماني 1375 تا 1395 تحليل مي شود. از متغير جرايم به عنوان شاخص نبود امنيت اجتماعي استفاده شده است و عوامل اقتصادي عبارت اند از: شاخص فلاكت (مجموع دو شاخص تورم و بيكاري ، رشد توليد ناخالص ملي و ضريب جيني و شاخص اعتماد كه آثار آنها بر متغير وابسته تحقيق معنادار بوده است. نتايج مدل تخميني نشان مي دهد كه توسعه در استان هرمزگان به صورت نامتوازن بوده و شاخص هاي سهم اقتصاد استان در توليد ناخالص داخلي و رشد درآمد سرانه بر ميزان جرايم اثر منفي و معنادار داشته اند. آثار سه شاخص ضريب جيني، شاخص فلاكت (مجموع دو شاخص ميزان بيكاري و تورم) و شاخص اعتماد نيز مثبت و معنادار بوده است و با افزايش شكاف درآمدي (ضريب جيني)، بيكاري و تورم و كاهش اعتماد مردم در كشور، ميزان جرايم افزايش مي يابد و در نتيجه از امنيت اجتماعي كاسته مي شود

no abstract