عنوان مقاله :
تاثير اراده در ايجاد تعهد در حقوق ايران
عنوان به زبان ديگر :
فاقد عنوان لاتين
پديد آورندگان :
صحت، سپيده دانشگاه آزاد اسلامي واحد اروميه - گروه حقوق، اروميه , رضاپور، بابك دانشگاه آزاد اسلامي واحد اروميه - گروه حقوق، اروميه , قياسي، رضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد اروميه - گروه حقوق، اروميه
كليدواژه :
اراده , قصد , رضا , تعهد , قرارداد , وقايع حقوقي , اعمال حقوقي
چكيده فارسي :
اراده به عنوان ركن سازنده عقد و ايقاعات در حقوق ايران از جايگاه بسيار مهمي برخوردار است. در قانون مدني ما با وجود آنكه به نقش اراده در تشكيل عقد اشاره‌اي نشده اما اجزاي و عناصر سازنده اراده جز لاينفك شرايط اساسي معاملات دانسته شده است. ماده 190 ق.م ايران در تبيين شرايط اساسي معاملات قصد و رضا را شرط تحقق عقود دانسته است بدون آنكه از اراده نامي ببرد. برخي از حقوقدانان اعتقاد دارند اراده در واقع همان تركيب قصد انشاء و رضاي به اجراي و انجام آن مي‌باشد. به همين سبب در ماده 191 ق.م كه شرط تحقق عقد را قصد انشاء دانسته شده است را بسياري از حقوقدانان به عنوان اراده تلقي مي‌نمايند. با اين حال مباحث مهمي در مورد جايگاه اراده و تاثير آن در انواع تعهدات مغفول مانده در و در حقوق ما در مورد آنها چندان به تفصيل مطالعه و پژوهش نشده است. در مورد تاثير اراده يك طرفه در ايجاد تعهد اختلاف نظرها همچنان باقي است. تاثير اراده در ايجاد تعهدات غيرقراردادي نيز محلي از بحث و پرسش را به خود اختصاص داده است.
چكيده لاتين :
فاقد چكيده لاتين
عنوان نشريه :
تحقيقات حقوقي تطبيقي ايران و بين الملل
