رابطه رهبري اخلاقي و رفتارهاي شهروند شركتي با نقش تعديل گر خودكارآمدي، احترام و تعامل بين مدير و كاركنان

زمينه: ماهيت اصلي رفتارهاي شهروند شركتي شامل ايده اي است كه بيان مي دارد رفتارهاي شهروند شركتي رفتارهاي سودمندي بوده كه براي بهبود كارايي سازمان، حياتي است. هدف اين پژوهش شناسايي رابطه رهبري اخلاقي با رفتارهاي شهروند شركتي فردي و سازماني، با نقش تعديل كننده خودكارآمدي، احترام و تعامل بين مدير و كاركنان است.روش: اين پژوهش كاربردي و از نوع توصيفي همبستگي بوده و جامعه آن را كل كاركنان شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تشكيل مي دهد. نمونه برگزيده شامل 102 نفر است كه با استفاده از نمونه گيري در دسترس انتخاب شده اند. براي سنجش متغيرهاي پژوهش از پرسشنامه استاندارد استفاده شد. همچنين، دوره زماني مورد مطالعه، سال 1396 است. براي تحليل يافته ها نيز در قالب 8 فرضيه اصلي، از روش معادلات ساختاري توسط نرم افزار Smart PLS، استفاده شد. يافته‌ها: يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه بين رهبري اخلاقي و شهروند شركتي در بعد فردي و سازماني روابط مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين خودكارآمدي، احترام و تعامل بين مدير و كاركنان روابط بين رهبري اخلاقي و شهروند شركتي در بعد فردي و سازماني را به گونه مثبت تعديل مي كند.نتيجه‌گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش، مي‌توان بيان داشت كه با افزايش سطح رهبري اخلاقي، رفتارهاي شهروند شركتي در ابعاد فردي و سازماني افزايش مي يابد و اين ارتباط با متغيرهاي تعديل گر نيز به صورت مثبت تعديل مي شود. در نتيجه با توجه به اهميت نقش شهروند شركتي در تعالي سازمان، لازم است كه با دقت بيشتري گسترش اخلاق حرفه اي دنبال شود.