پديدارنگاري ارتباطات ميان‌فرديِ مباين اخلاق، در تضييع استعدادهاي سازمان

زمينه: ارزش‌هاي اخلاقي به عنوان زيرمجموعه‌اي از فرهنگ سازمان، تاثير متقابل چند بُعدي بر روابط رسمي و غير رسمي و كنترل رفتاري اعضاي آن دارد. ارزيابي تاثير جنبه‌هايي از روابط و تعاملات ميان‌فردي در سازمان‌ها كه به مثابه كژكاركردهاي اخلاقي، عامل تضييع استعدادهاي سازمان شمرده مي‌شوند موضوع پژوهش حاضر است.روش: مطالعه حاضر پژوهشي كيفي با استراتژي پديده‌نگاري است. جامعه آماري مجموعه كاركنان پيماني يا رسمي ارگان‌هاي دولتي استان خراسان شمالي است كه »تجربه تضييع استعدادها و مهارت‌ها « را در خود، همكاران، يا منابع انساني زيرمجموعه خود داشته‌اند. تعداد 20 نمونه به شيوه غيرتصادفي و هدفمند از ميان 17 ارگان دولتي انتخاب شده و از مصاحبه نيمه‌ساختاريافته براي جمع آوري داده‌ها استفاده شد. تحليل داده‌ها در سه گام كدگذاري باز، محوري، و گزينشي صورت گرفته و فضاي نتيجه بر آن اساس ارائه شد.يافته‌ها: پس از تلخيص، تقليل، و كدبندي داده‌ها تعداد 11 كانون توجه (افق دروني) در حوزه كژكاركردهاي برون‌نگر اخلاق در قالب 4 زمينه ارتباطي ميان‌‌فردي (افق بيروني) حاصل شد. تلفيق افق‌هاي بيروني و دروني به ايجاد 21 طبقه توصيفي انجاميد.نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد »مديران و سطوح بالاتر سازمان « با تعاملات ناكارآمد خود در قالب »بي‌تفاوتي و عدم حمايت از ايده‌پردازي « و »عدم مشاركت‌طلبي افراد « بيش‌ترين نقش را در تضييع استعدادهاي سازمان ايفا مي‌كنند. كژكاركردهاي ارتباطي »افراد مستعد با مديران « در اولويت بعد قرار گرفت.