مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - حجيت قاعده ظهور در فقه اماميه

چكيده فارسي :

اعتبار و حجيت احكام شرعي از طريق ظواهر كتاب و سنت در نزد دانشمندان اصول و فقه اماميه امري پذيرفته شده و مسلم تلقي مي شود. مراد از حجت بودن ظواهر قرآن اين است كه ظاهر قرآن مانند هر متن بشري براي خواننده و شنونده قابل فهم مي‌باشد و آنچه را كه انسان از ظواهر قرآن با استفاده از قرائن لفظي و سياق و سباق متوجه مي‌‌‌شود براي وي حجت مي‌باشد و به همين ترتيب احاديث و رواياتي كه از پيامبر اكرم (ص) و ائمه معصومين عليهم السلام به دست مارسيده است حجت هستند. از اين رو مقاله مذكور پس از بسط فضاي مفهومي موضوع تحقيق، دلايل حجيت قاعده ظهور در فقه اماميه را مورد بررسي و مطالعه قرار خواهد داد. مطابق با مستندات موضوعي ارائه شده در اين مقاله، روش تحقيق، توصيفي-تحليلي و روش گردآوري اطلاعات در آن، كتابخانه‌اي مي‌باشد. يافته‌هاي اين مطالعه، حاكي از آن است كه: اولاً در فقه اماميه ظاهر قرآن كريم و احاديث و روايات موثقي كه در اختيار ماست حجت هستند، زيرا اگر غير ازاين باشد نه تنها ارتباط مسلمانان با كتاب آسماني و احاديث و روايات قطع مي شود بلكه اعتماد ازجامعه مسلمانان سلب مي شود، ثانياً، ظواهر قرآن كريم و روايات نير بسان هر متن مكتوب ديگر تابع ضوابط زباني و كلامي است و همانگونه كه از ظاهر هر متن ديگر مي توان با استفاده از قرائن لفظي و معنوي به مقصود گوينده يا نويسنده پي برد.از ظاهر قرآن كريم و به تبع آن روايات موثق نيز براي مسلمانان حجت است.