اثر كم آبياري و پليمر سوپرجاذب بر خصوصيات مرفولوژيك و عملكرد لوبيا ‏سبز ‏(‏Phaseolus vulgaris L.‎‏)‏

به منظور بررسي اثر دو عامل كم آبياري (تنش خشكي) وكاربرد پليمر سوپرجاذب برخصوصيات رشدي، عملكرد گياه و اجزاي عملكرد ‏لوبيا سبز دو آزمايش در قالب طرح كاملا تصادفي با آرايش فاكتوريل در شرايط گلخانه‌اي در گلخانه آموزشي پژوهشي دانشكده ‏كشاورزي دانشگاه آزاد اسلامي مشهد در سال زراعي 97-1396 انجام شد. در هر دو آزمايش، عوامل آزمايش شامل پليمر سوپرجاذب در 4 ‏سطح (0، 3، 5 و 7 گرم دركيلوگرم خاك) وكم آبياري در 4 سطح (20، 40، 60 و 80 درصد كاهش وزن آب خاك نسبت به ظرفيت ‏زراعي) بود. در آزمايش اول 3 و در آزمايش دوم 6 تكرار در نظرگرفته شد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه در آزمايش اول اثر كم ‏آبياري، پليمر سوپرجاذب و اثر متقابل دو عامل بر ارتفاع گياه، تعداد برگ، وزن تازه و خشك گياه، سطح برگ، تعداد غلاف در گياه و وزن ‏تازه غلاف در گياه معني‌دار بود. در آزمايش دوم اثر كم آبياري و پليمر سوپرجاذب بر تعداد غلاف در گياه، تعداد دانه در غلاف، عملكرد ‏دانه در گياه و بيوماس و اثر متقابل دو عامل تنها بر تعداد غلاف در گياه، عملكرد دانه در گياه و بيوماس معني‌دار بود. مقايسه ميانگين ‏صفات تحت تاثير كم آبياري و پليمر سوپرجاذب در هر دو آزمايش نشان داد كه با كاهش 40 درصد رطوبت از ظرفيت زراعي تمامي ‏صفات كاهش يافت، ولي در آزمايش اول كاربرد 7 گرم پليمر سوپرجاذب در كيلوگرم خاك و در آزمايش دوم كاربرد 5 گرم پليمر ‏سوپرجاذب در كيلوگرم خاك، سبب كاهش معني‌دار اثرات منفي كم آبياري بر ميانگين صفات شد. به طوركلي نتايج اين پژوهش نشان داد ‏كاربرد پليمر سوپرجاذب سبب كاهش اثرات منفي تنش خشكي شد‎.‎