تأثير كميت و كيفيت آب آبياري بر خصوصيات كمي گياه دارويي رزماري (Rosmarinus officinalis L.)

به‌منظور بررسي تأثير توأم كميت و كيفيت آب آبياري بر خصوصيات كمي گياه داوريي رزماري، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي يك‌بار خرد شده و در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار در ايستگاه توليد نهال و بذر شهرداري ايران‌شهر در سال زراعي 1396 انجام شد. تيمارهاي مورد مطالعه شامل چهار سطح آبياري (100=1I، 85=2I، 70=3I و 55=4I درصد جبران كمبود رطوبت خاك) به‌عنوان فاكتور اصلي و سه كيفيت آب (آب چاه =1Q، فاضلاب تصفيه شده =2Q و آبياري تلفيقي (50 درصد آب چاه و 50 درصد فاضلاب تصفيه شده)=3Q) به‌عنوان فاكتور فرعي بودند. نتايج نشان داد كه شاخص‌هاي ارتفاع بوته، تعداد شاخه زايا، وزن خشك اندام رويشي و بهره‌وري آب حاصله در آبياري با فاضلاب تصفيه شده نسبت به آبياري با آب چاه افزايش به‌ترتيب 18.6، 19.3، 13.2 و 13.3 درصدي و نسبت به آبياري تلفيقي افزايش به‌ترتيب 5.4، 5.9، 4.1 و 3.8 درصدي داشت. همچنين صرفه‌جويي 348 متر مكعبي آب سطح تأمين 85 درصد نسبت به 100 جبران كمبود رطوبت خاك در حالي تنها باعث كاهش 7.1، 6.9 و 4.6 درصدي به‌ترتيب در شاخص‌هاي ارتفاع بوته، تعداد شاخه زايا و وزن خشك اندام رويشي شد، كه افزايش 11.3 درصدي بهره‌وري آب را به‌دنبال داشت. لذا با در نظر گرفتن مسائل مربوط به كمبود آب، مي‌توان سطح تأمين 85 درصد كمبود رطوبت خاك با فاضلاب تصفيه شده، را به‌عنوان تيمار برتر و راهكار مناسب براي مقابله با بحران آب و افزايش بهره‌وري آب، جهت حركت به سمت يك سامانه كشاورزي پايدار توصيه نمود.