تأثير آبياري بخشي ريشه بر عملكرد، اجزاي عملكرد و كارايي مصرف آب در گياه گوجه فرنگي در شرايط كم آبياري

يكي از عوامل محدودكننده توليد گياهان زراعي است. آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خردشده در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار روي گوجه‌فرنگي در سال 97-1396 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه فردوسي مشهد انجام شد. تيمارها شامل؛ آبياري متداول، روش آبياري خشك‌كردن جزئي ريشه به‌طور ثابت، روش آبياري خشك‌كردن جزئي ريشه به‌طور متغير (كرت اصلي) و كم آبياري 100، 75، 50 درصد نياز آبي (كرت فرعي) بودند. اثر روش‌هاي آبياري و سطوح مختلف كم‌آبياري بر تعداد، وزن، قطر، سفتي، ويتامين ث و pH ميوه معني‌دار شد. بيشترين وزن خشك اندام هوايي g.plant^-153.196، تعداد ميوه در بوته (58)، تعداد ميوه در مترمربع (163)، وزن تك ميوه g 46.03، قطر ميوه mm 98.48، ويتامين ث mg.gfw1 9.47، عملكرد ميوه kg.m^-2 4.46 در روش آبياري متداول مشاهده شد. بيشترين ميزان ليكوپن mg.gfw1 85.84، سفتي ميوه Kg.cm^-2 3.93،pH 4.58، كارايي مصرف آب kg.m^-3 4.46، در روش آبياري خشك‌كردن جزئي ريشه به‌طور ثابت مشاهده شد. نتايج نشان داد بيشترين عملكرد در بين روش‌هاي آبياري، به ترتيب در روش آبياري متداول، روش آبياري خشك‌كردن جزئي ريشه به‌طور ثابت و روش آبياري خشك‌كردن ريشه به‌طور متغير و بيشترين كارايي مصرف آب درروش آبياري خشك‌كردن جزئي ريشه به‌طور ثابت و سطح 75 درصد نياز آبي مشاهده گرديد.