مدل‌سازي نيروگاه دودكش خورشيدي و مقايسۀ كارايي آن در شهرهاي مختلف ايران

نيروگاه دودكش خورشيدي كه از فناوري ساده‌اي براي توليد برق استفاده مي‌كند، از سه قسمت اصلي كلكتور، برج و توربين تشكيل شده است. اين نيروگاه با بهره‌مندي از خاصيت دودكشي، انرژي خورشيدي را به انرژي جنبشي هوا و سپس، در قسمت توربين متصل به ژنراتور، به انرژي الكتريكي تبديل مي‌كند. با آنكه اين نوع نيروگاه هزينۀ اوليۀ هنگفتي دارد، داراي مزاياي ويژه‌اي از قبيل استهلاك كم و عدم نياز به آب است. به همين دليل مطالعات زيادي در راستاي شبيه‌سازي و طراحي آن انجام شده است. يكي از موضوعات مهم در اين حوزه، كه در اين پژوهش مورد مطالعه قرار گرفته، بهينه‌يابي مكان احداث نيروگاه است. به اين منظور يك شبيه‌ساز كه به‌صورت يك‌پارچه و در حالت ناپايا نيروگاه را مدل و شبيه‌سازي مي‌كند، تهيه شده است. براي اعتبارسنجي مدل، نتايج شبيه‌سازي با نتايج تجربي نيروگاه مانزانارس اسپانيا مقايسه شد و تفاوت ناچيز بين نتايج، دقت مدل را تأييد نمود. سپس به‌منظور بهينه‌يابي محل احداث نيروگاه در ايران، نيروگاهي با ابعاد و مشخصات نيروگاه اسپانيا در پنج شهر مختلف ايران (شيراز، بوشهر، كرمان، تهران و مشهد) در طول سال مدل گرديد. نتايج نشان‌دهندۀ آن است كه از ميان پنج شهر منتخب، احداث اين نيروگاه در شيراز بيشترين راندمان را در پي خواهد داشت.