ارزيابي توان اكولوژيك با هدف توسعه گردشگري پايدار با بهره گيري از روش هاي WLC و فازي در محيط GIS مطالعه موردي: شهرستان نيشابور

گردشگري به ‌عنوان يك قابليت كم ‌هزينه و در مقابل پرسود جهت دست ‌يابي به توسعه پايدار براي هر كشوري تلقي مي ‌گردد. اما استفاده اصولي و بهينه از پتانسيل ‌ها و توان ‌هاي محيطي جهت توسعه گردشگري، در گرو شناخت قابليت ‌ها و توان ‌هاي منطقه است تا بتوان ضمن استفاده اصولي از اين توان ‌ها از هدررفت  منابع جلوگيري نمود.  بنابراين هدف پژوهش حاضر، ارزيابي توان اكولوژيك و تأثير آن بر توسعه گردشگري پايدار شهرستان نيشابور با استفاده از مدل ‌هايWLC  و گاماي فازي در محيط GISاست.  تنوع پارامترهاي مورد مطالعه، استفاده از روش ‌هاي ارزيابي چند معياره (WLC)و فازي جهت ارزيابي توان گردشگري منطقه مورد مطالعه و مقايسه نتايج دو مدل با واقعيات منطقه را مي ‌توان از ويژگي ‌هاي نوآوري مقاله به شمار آورد. در اين تحقيق به ‌منظور تهيه نقشه توان اكولوژيكي منطقه شش عامل توپوگرافي، اقليم، منابع آب، پوشش زمين، عوامل كالبدي، منابع گردشگري و مخاطرات مورد بررسي قرار گرفت.  نقشه توان اكولوژيكي بر اساس اين شش عامل و با روش‌ هاي WLC  و عملگر گاماي فازي با لانداهاي  0.7،  0.8، و  0.9  در محيط GISتهيه گرديد.  به منظور مقايسه دو روش توان سنجي جهت دقت تعيين توان ‌ها، از ضريب كاپا استفاده شد.  نتايج ارزيابي نقشه ‌ها نشان مي ‌دهد كه شهرستان نيشابور داراي توان بسيار خوبي جهت توسعه گردشگري پايدار مي‌ باشد.  همچنين مقدار ضريب كاپا بدست آمده براي مدل WIC  برابر با   0.59  و براي گاماي فازي با لانداهاي  0.7،  0.8  و  0.9 به ترتيب برابر  0.84،  0.71  و  0.68 مي ‌باشد.  از اين ‌رو نتيجه حاصل نشانگر آن است كه عملگر گاماي فازي با لانداي  0.7  نسبت به ساير روش ‌هاي مورد بررسي داراي مطلوبيت و تطابق بيشتري با واقعيت، براي توان سنجي منطقه جهت توسعه گردشگري پايدار مي ‌باشد.