بررسي تطبيقي آموزه هاي چهار ميثاق ميگوئل روئيز و مثنوي مولوي

استقبال از آثار مروجان طريقت تولتك، در ايران نيز همچون سراسر جهان شايان توجه بوده است. از آن ميان «چهارميثاق» اثر «دُن ميگوئل روئيز» بيش از ديگر آثار ترجمه و چاپ شده است. چرايي گرايش خارج از حد انتظار به چنين آثاري آن هم در كساد بازار كتاب ايران، مسئله اي شايسته تحقيق است. اگر پيروي از موج جهاني بازگشت به معنويت و گرايش به عرفان هاي مدرن (در جستجوي آرامش رواني) را از مهم ترين دلايل اين امر بدانيم، اين پرسش مطرح مي شود كه آيا مضامين كتاب چهار ميثاق، در آثار عرفاي مسلمان معادلي نداشته است؟ اگر پاسخ مثبت است چرا خوانندگان ايراني اين آموزه‌ها را از سرچشمه هاي ديگر طالب هستند؟ براي يافتن پاسخ اين پرسش ها، به روش تطبيقي تحليلي، مضامين كتاب «چهارميثاق» با مثنوي معنوي مقايسه شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد تقريباً همۀ آموزه هاي اين كتاب، به روشني در مثنوي بيان شده است. به نظر مي‌رسد علاوه بر همراهي بخشي از جامعه با موج جهاني گرايش به معنويت مدرن و بي‌خبري عامۀ مردم از سرمايه‌هاي بومي؛ تلقي خاص عامه مردم از عرفان و تصوف؛ گرايش به بيان ساده و ميني ماليستي و از همه مهم تر، تفاوت زبان و نحوۀ بيان مضامين در دو اثر، مهم ترين دلايل كم توجهي به مثنوي و گرايش به آثاري همچون چهار ميثاق است. دقت در طيف خاص مخاطبان اين آثار، ضرورت توجه به سرمايه‌هاي خودي را بيشتر نشان مي دهد.