ماهيت و نقش تكواژ جمع ساز آت عربي درفارسي

زبان فارسي در طول حيات خود از زبان عربي كه دوراني زبان حكومت و علم بوده است، بيشترين تأثير و قرض گيري را پذيرفته است. علاوه بر تكواژهاي قاموسي، برخي از تكواژهاي دستوري زبان عربي نيز به فارسي وارد شده است. از جمله اين تكواژها، تكواژ جمع ساز آت است. بسياري از صاحب‌نظران تأكيد كرده‌اند كه نبايستي در فارسي ازاين نشانه جمع استفاده شود، ضمن چشم پوشي از اينكه اين گونه نظرات به لحاظ علمي تا چه اندازه مقرون به صحّت و رعايت از سوي گويشوران زبان است، دلايل مختلفي وجود دارد كه نشان مي‌دهد تكواژ جمع ساز ات عربي وارد شده در زبان فارسي، به لحاظ معنايي و كاربردي ديگر ماهيت عربي نداشته و تكواژي فارسي شدهاست. با توجه به وامگيري غيرمسقيم وند «آت» سخن گفتن از كاربرد يا عدم كاربرد آن در فارسي منتفي است. در همين راستا، اين پژوهش شباهت و تفاوت تكواژ آت را از منظرهاي واج‌شناسي، ساخت صرفي، نحوي، معنايي، كاربردشناختي در دو زبان عربي و فارسي مورد بررسي قرار داده است.