بررسي تطبيقي درون‌مايه‌هاي پايداري در سروده‌هاي شفيق حبيب و سلمان هراتي

در برربيست دستنويسهاي متون تورفاني مانوي، بهواسطۀ عوامل متعدّد، همواره نميتوان براي تشخيص معني كلمات شواهد مكرر و يا محكمي يافت. در اينگونه موارد، پژوهشگر به ناچار براي درك كلام بايد معني و نقش واژه هاي تك آمد را بر اساس تحليل جملات و بافت كلي كلام حدس بزند. گاه برخي از اين موارد تا حدي بر اساس شواهد موجود در ديگر زبانها و يا آثارِ مرتبط، قابل تشخيص است؛در غير اين صورت، تنها راه ممكن، تكيه بر محور همنشيني كلام خواهد بود. علاوه بر اين، گاه كلماتي كه مشخص تك آمد به شمار نميآيند همان خصوصيات تكآمد را دارند. براي نمونه، معني و حتي نقش نحوي واژۀ pdm’d)g)، عليرغم وجود چند شاهد در پارتي و يك شاهد در فاربيست ميانۀ مانوي، به دلايلي كه در اين مقاله بدان اشاره شده، همچنان مبهم مانده و اين كلمه به نوعي در حكم واژۀ تكآمد است. مقالۀ حاضر سعي دارد ابهام نحوي و معنايي اين كلمه را با تحليل نقش اجزاي متن و تأمل در بافت كلي كلام مرتفع سازد و بر همين اساس، معانياي نظير نشانده، آراسته، مز يّن و مانند آن براي اين كلمه پيشنهاد ميگردد.