نقش ميانجي تاب‌آوري در رابطه بين ذهن‌آگاهي و بهزيستي ذهني بيماران ديابتي شهرستان بناب در سال 1397: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: سير صعودي ديابت، مشكلات فراواني را براي بشر به وجود آورده ‌‌است. با توجه به نقش ذهن‌آگاهي در كاهش اين مشكلات، مطالعه‌ حاضر با هدف تعيين نقش ميانجي تاب‌آوري در رابطه ذهن‌آگاهي و بهزيستي ذهني بيماران ديابتي انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي به روش مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. از ميان جامعه آماري كه شامل كليه اعضاي فعال انجمن ديابت شهرستان بناب در سال 1397 بودند، 500 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ پنج عاملي ذهن‌آگاهي Bauer و همكاران، مقياس تاب‌آوري ConnorDavidson و پرسش‌نامه‌ بهزيستي ذهني Warwick Edinburgh جمع‌آوري و با ضريب همبستگي Pearson و مدل‌سازي معادلات ساختاري تحليل شدند. يافته‌ها: ذهن ‌آگاهي همبستگي مثبتي با بهزيستي ‌ذهني (p 0.001,r=0.662)، و تاب‌آوري (p 0.001,r=0.662) داشت. تاب‌آوري نيز با بهزيستي ذهني همبستگي مثبت (p 0.001,r=0.772)داشت. تحليل مدل‌يابي معادلات ساختاري نشان‌ داد كه مسيرهاي مستقيم از ذهن ‌آگاهي به بهزيستي ذهني (p 0.001,b=0.20) ذهن‌آگاهي به تاب‌آوري (p 0.001,b=0.76) و تاب‌آوري به بهزيستي ذهني(p 0.001,b=0.66)، از نظر آماري معني‌دار بود و هم‌چنين ذهن ‌آگاهي به واسطه تاب‌آوري به صورت مثبت بهزيستي ذهني را پيش‌بيني كرد (p 0.001,b=0.51). نتيجه‌گيري: ذهن ‌آگاهي مي‌تواند هم به طور مستقيم و هم به واسطه‌ تاب‌آوري، بهزيستي ذهني را به صورت مثبت و معني‌دار پيش‌بيني كند. به نظر مي‌رسد توجه به مدل ذهن ‌آگاهي، تاب‌آوري و بهزيستي ذهني در برنامه درماني و مشاوره‌اي بيماران ديابتي مفيد خواهد بود. واژه هاي كليدي: ذهن‌آگاهي، تاب‌آوري، بهزيستي ذهني، ديابت، شهرستان بناب