تاثير تمرين مقاومتي دايره‌اي با شدت‌هاي مختلف بر عوامل التهابي و ضدالتهابي در مردان چاق

زمينه و هدف: چاقي با التهاب مزمن در افراد چاق همراه است كه منجر به افزايش سايتوكين‌هاي التهابي مي‌شود. هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير تمرين مقاومتي دايره‌اي با شدت‌هاي مختلف بر عوامل التهابي و ضد التهابي در مردان چاق بود. روش بررسي: در يك كارآزمايي نيمه تجربي طي خرداد تا مرداد 1399، 44 مرد چاق از شهر تهران انتخاب و به صورت تصادفي به چهار گروه شامل گروه يك: كنترل (11 نفر)، گروه دو: تمرين مقاومتي دايره‌اي با شدت پايين (11 نفر)، گروه سه: تمرين مقاومتي دايره‌اي با شدت متوسط (11 نفر) و گروه چهار: تمرين مقاومتي دايره‌اي با شدت بالا (11 نفر) تقسيم شدند. تمرين مقاومتي سه جلسه در هفته و به‌مدت 12 هفته انجام شد. سطح اينترلوكين 1 بتا (IL-1 b) و اينترلوكين 10 (IL-10) سرم با استفاده از كيت و به روش الايزا اندازه‌گيري شد. داده‌ها به روشAnalysis of covariance در سطح معناداري (0.005 P) تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: 12 هفته تمرين مقاومتي دايره‌اي با شدت پايين، متوسط و بالا موجب كاهش معنادار سطوح IL1 beta; (0.001=P) و افزايش معنادار سطوح IL10 در مردان چاق شد (0.001=P). كاهش IL1 beta; در گروه تمرين شدت بالا نسبت به گروه‌هاي تمرين شدت پايين (0.009=P) و شدت متوسط (0.046=P) معنادار بود. همچنين افزايش سطوح IL10 در گروه تمرين شدت بالا نسبت به گروه تمرين شدت پايين (0.002=P) و گروه تمرين شدت متوسط نسبت به گروه تمرين شدت پايين (0.004=P) معنا‌دار بود. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌ها، تمرينات مقاومتي تأثير مطلوبي بر عوامل التهابي و ضدالتهابي در مردان چاق دارد و تمرين مقاومتي دايره‌اي با شدت بالا مزاياي بيشتري به‌همراه داشت.