بررسي نقش مديريت منابع انساني (HRM) بر عملكرد سازمان (OP)، با ملاحظه نقش ميانجي مديريت دانش(KM) و چابكي سازمان(OA) با روش مرور نظام‌مند ادبيات پژوهش (SLR)

تغيير، باثبات‌ترين مشخصه اي است كه مي‌توان براي دنياي كنوني كسب وكار معرفي كرد. با سرعت گرفتن روند تغييرات در دانش و فناوري، بنگاه‌ها و سازمان‌ها پيچيده‌تر مي‌شوند و همپاي اين تحولات، مديريت سازمان‌ها نيز رو به پيچيدگي بيش‌تر مي‌گذارد. امروزه اداره سازمان‌ها با روش‌ها و شيوه هاي سنتي امكان پذير نيست؛ چراكه مديريت بر انسان‌ها كه سرمايه‌هاي اصلي سازمان ها را تشكيل مي‌دهند، كار آساني نيست و رهبران سازمان ها، به ويژه مسئولان منابع انساني، بايد دانش و مهارت لازم را براي اين امر مهم كسب كنند و به طور مؤثر آن‌ها را به كار گيرند. از اين رو موفقيت هر سازماني در گرو معطوف كردن كانون توجه آن سازمان بر استعدادهاي منحصر به فرد كاركنان آن و تبديل صحيح اين استعدادها به عملكردي پايدار نهفته است. پياده‌سازي مديريت دانش در سازمان نيز، به عنوان فرآيند ايجاد و استفاده از دانش براي بهبود عملكرد سازمان از حيث كارايي، مديريت اطلاعات، دانش و تجربه موجود در سازمان، مي‌تواند راهكاري موثر در روند پاسخگويي سازمان به تغييرات محيطي باشد. همچنين؛ تغييرات در محيط خارجي و پاسخگويي سريع به نيازهاي متنوع مشتريان، سازمان‌ها را وادار به نشان دادن واكنش و اعمال تغيير مي‌نمايد و تلاش‌هاي فراواني به منظور افزايش سرعت و انعطاف پذيري سازماني صورت مي‌گيرد. به‌همين دليل بسياري از علماي مديريت، چابكي را كليد موفقيت سازمان در محيط پويا و غيرقابل پيش بيني عصر حاضر مي‌دانند. از اين رو؛ اثربخشي مديريت منابع انساني قطعاً با سرمايه‌گذاري در سرمايه انساني و هم چنين به حداقل رساندن هزينه‌هاي راهبردي مرتبط است. مديريت منابع انساني، متضمن آموزش، مهارت‌ها و تخصص كاركنان، متفاوت از ساير ادارات سازمان مي‌باشد.