بررسي وضعيت اميد به اشتغال دانشجويان و دانش‌آموختگان رشته تحصيلي تربيت‌بدني و علوم ورزشي

پژوهش حاضر با هدف بررسي وضعيت اميد به اشتغال دانشجويان و دانش‌آموختگان رشته تحصيلي تربيت‌بدني و علوم ورزشي انجام شد. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از لحاظ روش، توصيفي پيمايشي بود كه همه دانشجويان و دانش‌آموختگان رشته تحصيلي تربيت‌بدني و علوم ورزشي دانشگاه‌هاي دولتي شهر تهران جامعه آماري آن را تشكيل دادند. براساس جدول تعيين حجم نمونه آماري كرجسي و مورگان (1970)، بيشترين تعداد نمونه به ميزان 384 نفر ملاك قرار گرفت و درنهايت 350 پرسش‌نامه غيرمخدوش به‌دست آمد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه «اميد به اشتغال» (قريشي‌راد، 2008) استفاده شد كه پايايي آن توسط سازنده پرسش‌نامه 0.83 گزارش شد؛ با‌اين‌حال، به‌منظور تأييد روايي سازه، از تحليل عاملي تأييدي از طريق نرم‌افزار آماري ليزرل استفاده شد و براي بررسي وضعيت هريك از شاخص‌هاي اصلي سازه از آزمون تي تك‌گروهي با كمك نرم‌افزار آماري اس.پي.اس.اس. بهره گرفته شد. نتايج پژوهش نشان داد كه به‌طوركلي وضعيت اميد به اشتغال دانشجويان و دانش‌آموختگان رشته تحصيلي تربيت‌بدني و علوم ورزشي كشور در تمامي ابعاد موردبررسي به‌طور معناداري در وضعيت پايين‌تر از حد مطلوب قرار داشت. اين در حالي است كه اميد ناچيز به يافتن شغل پس از اتمام دوره تحصيل مي‌تواند به نارضايتي، احساس بيهودگي، پديده فرار مغزها و مهاجرت‌هاي درخور تأمل در جوانان تحصيلكرده دانشگاهي منجر شود؛ ازاين‌رو، تقويت شاخص اميد به اشتغال يكي از مؤلفه‌هايي است كه مي‌تواند نقشي بسيار مؤثري در مهارت‌ها و دستيابي به نتايج مسير شغلي ايفا كند.