اثر مراحل مختلف رشد بر تركيبات شيميايي و قابليت‌هضم گونه‌هاي Medicago polymorpha و Malva parviflora در مراتع دشتي استان بوشهر

اين تحقيق، به منظور تعيين ارزش غذايي گونه هاي Medicago polymorpha وMalva parviflora در مراحل مختلف رشد در سه مرتع دشتي استان بوشهر از آذر 1392 تا ارديبهشت 1393 انجام شد. نمونه برداري از گياهان، در مراحل رشد رويشي، گلدهي و بذردهي، به طور تصادفي انجام شد. نمونه هاي هر مرحله در هر مكان، از نظر ميزان ماده خشك، پروتئين خام، خاكستر، چربي خام، الياف نامحلول در شوينده خنثي (NDF)، الياف نامحلول در شوينده اسيدي (ADF)، ليگنين، انرژي خام، كلسيم، فسفر، پتاسيم، منيزيم، سديم، آهن، منگنز، روي، مس و قابليت هضم ماده خشك، ماده آلي و ماده آلي در ماده خشك، آزمايش شدند. داده ها در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تيمار (مراحل رشد) و سه تكرار يا بلوك (مراتع مورد پژوهش) تجزيه آماري شدند. نتايج نشان داد كه با پيشرفت رشد، ميزان NDF و ADF گياهان افزايش، ولي پروتئين خام، خاكستر خام، فسفر، پتاسيم، مس و قابليت هضم آن ها و نيز كلسيم M. parviflora كاهش يافت. ميزان كلسيم، پتاسيم، منيزيم، سديم، آهن و منگنز گياهان مورد مطالعه در مراحل مختلف رشد، بيشتر از حد بحراني آن ها براي گوسفند اكوتيپ دشتستاني با ميانگين وزن 50 كيلوگرم و بز بومي با ميانگين وزن 35 كيلوگرم بود؛ اما ميزان فسفر M. Polymorpha در مراحل گلدهي و بذردهي، فسفر M. parviflora در مرحله بذردهي، مس هر دو گياه در مرحله بذردهي و ميزان روي M. Polymorphaدر مرحله بذردهي، كمتر از سطح كمبود آن ها بود. به طور كلي اين گياهان به ويژه در مراحل رويشي و گلدهي، براي استفاده دام هاي چراكننده مناسب بوده و در صورت امكان بايد نسبت به ازدياد آن ها در مراتع مشابه اقدام شود.