پيش‌بيني اثر تغيير اقليم بر رويشگاه بالقوه استپي بياباني (Stipa hohenackeriana Trin Rupr) در زاگرس مركزي

گونه گياهي استپي بياباني (Stipa hohenackeriana) از نظر توليد علوفه و حفاظت خاك از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. در اين مطالعه، اثر تغيير اقليم آينده بر پراكنش جغرافيايي اين گونه در استان چهارمحال و بختياري واقع در منطقه زاگرس مركزي پيش‌بيني شده است. به اين منظور، تعداد 122 داده حضور گونه با استفاده از سيستم موقعيت‌ياب جهاني (GPS) ثبت شد و همراه با 9 متغير محيطي شامل متغيرهاي زيست اقليمي، فيزيوگرافي و پوشش/كاربري سرزمين در مدل‌سازي مورد استفاده قرار گرفتند. رويكرد مدل‌سازي اجماعي شامل مدل‌بي‌نظمي بيشينه، شبكه عصبي مصنوعي، روش افزايشي تعميم‌يافته، مدل خطي تعميم‌يافته، تحليل مميزي انعطاف‌پذير، جنگل تصادفي و رگرسيون چند متغيره تطبيقي استفاده شد. پيش‌بيني آينده براي سال‌هاي 2050 و 2070 و بر اساس چهار سناريوي افزايش گازهاي گلخانه‌ايRCP2.6 ،RCP4.5 ،RCP6 و RCP8.5 و مدل گردش عمومي MRICGCM3 انجام شد. يافته‌ها نشان داد كه حدود 22.37 درصد از محدوده مورد مطالعه در شرايط اقليمي امروزي به عنوان رويشگاه‌هاي مطلوب گونه استپي بياباني شناسايي شد. موثرترين متغيرها در مطلوبيت رويشگاه گونه مورد مطالعه، به ترتيب ميانگين دماي پربارش‌ترين فصل سال، تغييرات فصلي بارندگي و شاخص هم‌دمايي بودند. پيش‌بيني مي‌شود كه به واسطه تغيير اقليم، به ترتيب كمترين و بيشترين سطح رويشگاه نامناسب شده در حدود 18.72 درصد (RCP2.6) در سال 2050 تا 42.87 درصد (RCP8.5) در سال 2070 خواهد بود. مدل جنگل تصادفي به عنوان قابل‌اعتمادترين مدل، در بين هفت مدل مورد بررسي تعيين شد. مناطق تعيين شده به عنوان رويشگاه مناسب در اين مطالعه مي‌تواند براي معرفي مجدد و استقرار استپي بياباني مورد توجه قرار گيرند.