اثربخشي روايت درماني گروهي بر توانمندي ايگو زنان سرپرست خانوار

زمينه و هدف: زنان سرپرست خانوار از گروه‌هاي آسيب‌پذير اجتماع هستند. از طرفي، توانمندي ايگو پيش‌بين قدرتمندي براي موفقيت در عرصه‌هاي دشوار زندگي است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي روايت درماني گروهي بر توانمندي ايگو زنان سرپرست خانوار تحت پوشش كميته امداد امام خميني(ره) است.  روش: اين پژوهش كاربردي و از نظر شيوه اجرا، از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش را زنان سرپرست خانوار تحت حمايت كميته امداد امام خميني(ره) شهرستان ساري در سال 1397 تشكيل داده‌اند. از اين جامعه آماري، 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب‌ و به شكل تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل(هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. سپس برنامه روايت درماني گروهي طي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي بر روي گروه آزمايش اجرا شد. پرسشنامه توانمندي ايگو(آلفاي كرونباخ 0.83)، قبل و بعد از انجام مداخله تكميل شد و داده‌هاي حاصل، با نرم‎افزار SPSS و آزمون كوواريانس چند متغيري تحليل شدند. يافته‌ها و نتايج: پژوهش نشان داد كه با كنترل اثرات پيش‌آزمون، روايت درماني گروهي منجر به افزايش توانمندي ايگو در مؤلفه‌هاي هدفمندي، شايستگي و عشق مي‌شود. بنابراين، روايت درماني گروهي روشي مؤثر براي افزايش توانمندي ايگو زنان سرپرست خانوار است و براي اجرا در مراكز مشاوره مفيد است.