تقليل اثر مُداليته حسي بر ادراك زمان

در حيطه سايكوفيزيك، در مورد اينكه هنگام ارائه يك محرك تكراري، چه عاملي باعث انقباض زمان و هنگام ارائه يك محرك غيرتكراري يا تازه، چه عاملي باعث انبساط زمان مي گردد، تبيين روشني از سهم ويژگي ‏هاي زماني و غيرزماني عرضه نشده است. در اين پژوهش، با بررسي 48 آزمودني در قالب 3 آزمايش، تلاش گرديد تا در مقابل ويژگي‏ هاي غيرزماني، نقش خالص‏ ويژگي‏ هاي زماني كه كمتر مورد توجه قرار گرفته است، مورد بررسي قرار گيرد. در آزمايش 1 و 3، داده‏ ها به وسيله تحليل واريانس با اندازه ‏هاي مكرر روي داده ‏هاي «تكليف ادبال زمان» بررسي شدند و در آزمايش 2 نيز داده ها به كمك تابع روانسنجي افتراق زمان، تحليل گرديدند. آزمايش 1 نشان داد كه با اِعمال تغيير روي ويژگي ‏هاي زماني بين محرك ‏هاي تكراري ـ غيرتكراري و به كمك كم كردن دخالتِ ويژگي ‏هاي غيرزماني، مي ‎توان تنها در سيستم شنوايي و در يك محدوده تقريبي از آستانه افتراق، به ترتيب باعث انقباض و انبساط زمان شد. در آزمايش 2، محاسبات تكميلي براي اصلاح برآورد اندازه مناسب آستانه انجام گرديد. آزمايش 3 نشان داد كه با اِعمال تغييرات مناسب در آستانه افتراق، مي ‏توان همزمان در هر دوي اين مداليته ‏ها به صورت همسو، اثرهاي مرتبط با تكراري/ غيرتكراري بودن محرك بر ادراك زمان را ايجاد كرد.