نقش توحيدگرايي در تربيت اخلاقي بر اساس ديدگاه علامه طباطبائي(ره)

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش توحيدگرايي در تربيت اخلاقي براساس ديدگاه علامه طباطبايي (ره) بود. روش انجام پژوهش، توصيفي ـ تحليلي و جامعه آن مجلدات تفسير الميزان بود كه به‌شيوه تحليل متن با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند مورد واكاوي قرار گرفت. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه براساس ديدگاه علامه طباطبايي، ضمانت اخلاق در گرو اعتقاد به توحيد است و از طرف ديگر پايبندي به فضايل اخلاقي با وجود اعتقاد به خداي متعال امكان پذير است. ديگر اينكه در تربيت اخلاقي توحيدگرا، افرادي كه به وجود خدايي يكتا و داراي اسماء حسني، حكيم و مدبر ـ كه انسان را براي رساندن به كمال و سعادت آفريد ـ، معتقد هستند، بينش، گرايش و كُنش اخلاقي خود را با نگاهي استوار به توحيد تنظيم مي كنند و به رنگ خدايي در مي‌آورند. براساس نتايج اين پژوهش «توحيد در خالقيت» آثاري مانند پرهيز از احساس حقارت، دوري از تمسخر ديگران و پرهيز از عجب و خودبرتربيني، «توحيد در رازقيت» آثاري مانند استغنا از غير حق‌تعالي، زايل شدن حسادت، زايل شدن طمع و گشوده شدن باب دعا، «توحيد در ربوبيت» آثاري مانند صبر در برابر مصيبت ها، توكل، رسيدن به مقام تسليم و رسيدن به مقام رضا و خشنودي، «توحيد در اطاعت» آثاري مانند اخلاص، زايل شدن ريا و شكر، «توحيد در مالكيت» آثاري مانند انفاق، ايثار، زايل شدن كبر و طغيان، اداي امانت و خشوع، «توحيد در استعانت» آثاري مانند توسل و توبه و «توحيد در محبت» آثاري مانند انس و الفت با بندگان خدا، برخورد سالم با جاهلان و وفاداري را در تربيت اخلاقي به همراه دارد.