سنجش ظرفيت ايجاد رونق اقتصادي در مناطق ۹گانه آمايش سرزمين در ايران

ارزش‌افزوده بخش‌هاي مختلف اقتصادي، يكي از شاخص‌هاي مهم اقتصادي است كه نشان دهنده بهره‌گيري از ظرفيت منابع انساني و طبيعي متناسب با هر منطقه در جهت رشد اقتصادي و توليد آن است. از اين‌رو هدف تحقيق حاضر، دستيابي به مزيت‌هاي نسبي هر منطقه از طريق رتبه‌بندي ارزش‌افزوده ايجاد شده فعاليت‌هاي اقتصادي مختلف است. بنابراين، در ابتدا با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي به وزن دهي هر يكي از ۱۵ زير بخش اقتصادي پرداخته، سپس به‌منظور دستيابي به نتايج، با استفاده داده‌هاي موجود در مركز آمار و با استفاده از روش تاپسيس تحليل صورت گرفته است. نتايج تحقيق (با ارزش‌افزوده نفت و گاز) نشان داد كه منطقه ۴ (اصفهان، چهارمحال و بختياري، خوزستان) با كسب ضريب ۰/۶۳۲۶ در رتبه‌ي اول قرار گرفت و منطقه ۳ (ايلام، كرمانشاه، لرستان، همدان) با ضريب ۰/۰۶۵۲ در جايگاه آخر قرار گرفته است. همچنان بدون ارزش‌افزوده نفت و گاز منطقه ۸ (سيستان و بلوچستان، كرمان، هرمزگان، يزد) با كسب ضريب ۰/۵۷۴۶ در رتبه‌ي اول قرار گرفته و منطقه ۹ (خراسان جنوبي، خراسان رضوي، خراسان شمالي) با ضريب ۰/۱۰۷۱ در جايگاه آخر قرار گرفته است. به علاوه، نتايج به دست آمده از روش تاپسيس در رابطه به استان‌هاي كشور ايران با در نظر گرفتن ارزش افروده نفت و گاز نشان مي‌دهد كه استان‌ خوزستان در رتبه‌ي اول قرار گرفته و در مقابل استان خراسان شمالي در رتبه آخر قرار گرفته است. همچنان بدون ارزش‌افزوده نفت و گاز، استان تهران در جايگاه اول و در مقابل استان ايلام در جايگاه آخر قرار گرفته‌اند.