اثربخشي درمان گروهي تكنيك حيرت زدايي (با تاكيد بر سوگ ناشي از فقدان معنا) بر شادي وتاب آوري

پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان اثربخشي درمان گروهي تكنيك حيرت زدايي (با تاكيد بر سوگ ناشي از فقدان معنا)برشادي وتاب آوري انجام شد. روش: اين پژوهش، از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه افراد سوگوار كه حداقل يكسال از سوگشان گذشته بودوهنوز علائم سوگ را داشتند وبه مراكز مشاوره شهر اصفهان در بهار سال 1398مراجعه كرده بودند.از جامعه آماري 40نفر ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺼﺎﺩﻓﻲ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻩ هاي آزمايش (20نفر)وكنترل(20نفر) گماشته شدند .پس از انجام پيش آزمون،به كمك پرسشنامه هاي مقياس تاب آوري كانر ديويدسون(2003) و ﺷﺎدي آﻛﺴﻔﻮرد (1989)، به گروه آزمايشي طي هشت جلسه 90 دقيقه اي برنامه آموزش گروهي تكنيك حيرت زدايي (با تاكيد بر سوگ ناشي از فقدان معنا) داده شد. در پايان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد وداده هاي بدست آمده با آزمون تحليل كوواريانس تجزيه وتحليل شد. نتايج نشان داد كه مداخله آموزش گروهي تكنيك حيرت زدايي (با تاكيد بر سوگ ناشي از فقدان معنا) بر شادي وتاب آوري تاثير مثبت ومعناداري داشته است(p 0/00) . نتيجه گيري :برنامه آموزش گروهي تكنيك حيرت زدايي (با تاكيد بر سوگ ناشي از فقدان معنا) در ارتقا سطح كيفيت زندگي ،تاب آوري وهمچنين ميزان شادي در افراد داراي سوگ وداغديده موثرونتيجه بخش است.