اثربخشي آموزش مهارت هاي زناشويي به روش گاتمن بر الگوهاي ارتباطي زنان

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي زناشويي مبتني بر مدل گاتمن بر الگوهاي ارتباطي زنان انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي و به شيوه پيش آزمون‌پس آزمون با گروه گواه مي باشد. نمونه پژوهش حاضر را 15 زن واجد شرايط از زنان شهرستان شهريار در سال 1397 تشكيل مي دادند كه به شيوه داوطلبانه انتخاب و بصورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. در مرحله پيش آزمون، دو گروه بوسيله پرسشنامه الگوهاي ارتباطي كريستنسن و سالاوي (1984) مورد ارزيابي قرار گرفتند. سپس مهارت‌هاي ارتباطي مبتني بر مدل گاتمن در 10 جلسه، 90 دقيقه‌ي براي گروه آزمايش اجرا گرديد، اما گروه گواه مداخله‌اي دريافت نكرد. پس از پايان جلسات آموزشي از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش‌هاي آمار توصيفي و تحليل كوواريانس استفاده گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد كه بين زنان دو گروه آزمايش و گواه از لحاظ سبك الگوهاي ارتباطي تفاوت معناداري وجود دارد و آموزش مهارت‌هاي زناشويي مبتني بر مدل گاتمن باعث بهبود الگوهاي ارتباطي و مولفه هاي آن ها در زنان گروه آزمايش شده است. آموزش مهارت‌هاي زناشويي مبتني بر مدل گاتمن باعث بهبود الگوهاي ارتباطي زنان مي گردد. مي‌توان از اين شيوه آموزشي در جهت بهبود مهارتهايي ارتباطي در بين زوج ها استفاده كرد.