تحليل تاب آوري روستاييان در برابر بحران اقتصادي ناشي از تحريم ها مورد: روستاهاي شهرستان بينالود

تحريم‌ها عليه ايران بيش از ۳۰ سال است كه در فرم‌هاي مختلف اعمال مي گردد و از بسياري جهات بر اقتصاد ايران تأثيرگذاشته‌ است. يكي از راهكارهايي دستيابي به پايداري، تقويت تاب آوري اقتصادي در برابر تحريم ها است. از اينرو افزايش تاب آوري اقتصادي روستاييان در برابر بحران هاي اقتصادي نوظهور، مانند تحريم ها مي تواند نقش مؤثري در بهبود وضعيت اقتصادي روستاييان و نيز بهبود تاب آوري اقتصاد كلان داشته باشد. لذا هدف پژوهش حاضر اين است كه ميزان تاب آوري اقتصادي روستاييان ساكن در نواحي روستايي شهرستان بينالود را در برابر بحران اقتصادي ناشي از تحريم هاي اقتصادي بررسي نمايد. پژوهش حاضر از نظر ماهيت، از نوع پژوهش هاي كمي كيفي، از نظر هدف در زمره تحقيقات كاربردي و از جهت روش، در زمره تحقيقات توصيفي - تحليلي به شمار مي آيد. اطلاعات مورد نياز در اين پژوهش با بهره گيري از مطالعات اسنادي و پرسشنامه محقق ساخته بر اساس شاخص هاي مستخرج از ادبيات تحقيق، جمع آوري گرديده است. پايايي كل بدست آمده برابر 929/0 است. به منظور تحليل نتايج حاصل از پرسشنامه ها نيز از نرم افزار آماري spss استفاده گرديده است. يافته هاي حاصل از پژوهش با توجه به سطح معناداري 00/0 در آزمون t تك نمونه اي و منفي بودن حد بالا و پايين در اين آزمون، بيانگر آن است كه سطح تاب آوري اقتصادي روستاييان مورد مطالعه پايين است. همچنين نتايج حاصل از مدل ويكور با توجه به مقدار Q 205/0 و 853/0 بيانگر آن است كه به ترتيب روستاي كنگ و ويراني، از بيشترين و كمترين ميزان تاب آوري برخوردار مي باشند. نتايج آزمون آناليز واريانس و همبستگي نيز بيانگر وجود تفاوت در سطح تاب آوري روستاييان با كسب وكارها و مهارت هاي شغلي متنوع است. لذا مي توان بيان نمود كه به طور كلي سطح تاب آوري روستاييان مورد مطالعه در برابر تأثيرات منفي ناشي از تحريم ها، بسيار پايين است.