بررسي جامعه شناختي رمان «طوبي و معناي شب» اثر شهرنوش پارسي پور

به طوركلّي» داستان نويسان معاصر زن ايراني» دو مساله را همواره در رمان‌هاي اجتماعي خود مد نظر قرار داده‌اند: نخست مساله چالش‌هاي هويّتي و بحران‌هايي كه فرد در يك جامعه سنتي رو به گذار در حال طي كردن آن‌ها است و دوم استفاده از تكنيك‌ها و ادبيّات و فرم‌هاي جديد روايت براي خلق اثري به غايت پيچيده و كاملا ادبي. از زمان انتشار رمان سووشون سيمين دانشور» رمان نويسان معاصر زن ايراني» با خلق قهرمانان زن و حتّي گاه يك ضد قهرمان در رمان؛ تمام بحران‌هاي سنّتي رمان ايران را به چالش كشيدند. بحران‌هايي كه معمولا خبر از جامعة آشوب زدة نويسنده مي‌دهد. در اين ميان» از جمله نويسندگاني كه از سويي به بحران‌هاي اجتماعي و از سوي ديگر به شيوة رثاليسم جادويي توجه دارند مي‌توان شهرنوش پارسي پور را نام برد كه با وجود اين كه بيشتر آثارش غيرقابل انتشار در ايران هستند» امّا خوانندگان خود را به خوبي در ميان قشر كتابخوان طبقة متوسّطه پيدا كرده است. در اين مقاله با روش توصيفي- تحليلي سعي شده - است تا با محور قرار دادن شورش عليه بحران‌ها و خلاهاي اجتماعي, نكات جامعه شناسي در اين رمان بررسي و مورد تحليل قرار گيرد.