جايگاه قلب در اخلاق عرفاني

The Statues of the Heart in Mystical Ethics

از آنجاكه موضوع اخلاق، صفات و ملكات و رفتارهاي اختياري انسان مي‌باشد، نوع نگاه به انسان در هر مكتب اخلاقي از مهم‌ترين مباني آن مكتب است كه قابل بحث و بررسي مي‌باشد. اخلاق عرفاني در كنار ديگر مكاتب اخلاقي در عالم اسلام داراي مباني ويژ خود مي‌باشد. ازجمله مهم‌تر‌ين عناصر در انسان‌شناسي عرفاني، قلب است. هدف اين پژوهش آن است كه تأثير قلب را در اخلاق عرفاني با روشي توصيفي و تحليلي مشخص كند. قلب هستۀ اصلي و شاكلۀ وجودي انسان را تشكيل داده، كه با سريان وجودي خود همۀ مراتب ظاهري و باطني انسان را شامل مي‌شود. قلب با توجه به احاطه و ظرفيت و گستردگي منحصر به ‌فردي كه دارد، مي‌تواند تأثير بسزايي در اخلاق عرفاني از خود برجاي بگذارد. قلب با رويكردهاي معرفتي، احساسي و عملي كه دارد، اهميت نقش خود را در اين مكتب اخلاقي نشان مي‌دهد.

Since the subject of morality is human traits, properties, and voluntary behaviors, the views of moral schools on man is one of the most important foundations of that school. Mystical ethics, along with other moral schools in the Islamic world, has its own foundations. One of the most important elements in mystical anthropology is the heart. Using a descriptive-analytical method, this paper seeks to analyze the effect of the heart on mystical ethics. The heart is the core of human existence, which with its existential status, encompasses all the outward and inward levels of man. Given the unique capacity and expansion of the heart, it can have a profound effect on mystical ethics. The heart, with its epistemological, emotional, and practical approaches, shows the importance of its role in this moral school.