رويكردي عرفاني به پديده شب در قرآن

A Mystical Approach to the Phenomenon of Night in the Qur’an

خداوند در قرآن بارها از شب ياد كرده ‌است؛ شب در قرآن مورد قسم وي واقع شده و شب زماني خاص براي ارتباط خداوند با بندگان در نظر گرفته شده‌است. مقاله حاضر با روش توصيفي ـ تحليلي رويكردي عارفانه به قرآن داشته و تفسير آيات مربوط به شب را با نگاهي عرفاني مورد بررسي قرار مي‌دهد. اينكه عرفا با توجه به ويژگي‌هاي خاص شب، آن را زمان خاص ارتباط دو طرفه خداوند و بنده مي‌دانند. به علت اين ويژگي‌هاي ممتاز، از جمله خلوت، آسودگي و در حجاب ماندن از ديد ديگران، فرصت مناسبي است تا بنده به درگاه خداوند خود، و دور از چشم نامحرم به عبادت و مناجات بپردازد و خداوند نيز بهره‌اي از بركت و عنايات ويژه خود را نصيب وي كند. تأكيد خداوند بر قيام شب در قرآن به اين امر اشاره مي‌كند. در نهايت اينكه خداوند شب‌هاي خاص (كه اتفاقات ويژه‌اي در آنها رخ داده) را مورد توجه قرار داده و براي آنها اهميت خاصي قائل مي‌شود.

God has repeatedly spoke about night in the Qur’an as He swore by night and made it a time for prayer and worship. Using a descriptive-analytical method, this paper studies the phenomenon of night in the Qur’an from a mystical approach. The night is a special opportunity to connect with God. Distinctive features such as solitude, comfort, and staying in hijab from the perspective of others have provided a good opportunity for worship and receiving the grace of God. The emphasis of Qur’an on worship in night refers to this fact. Paying attention to certain nights is another important factor.