قلمرو دين در انديشه آيت ‌الله‌ العظمي خامنه‌اي

The Realm of Religion in the Thought of Grand Ayatollah Khamenei

با توجه به اهميت موضوع قلمرو دين در عصر حاضر و بحث‌هايي كه در فلسفه دين نسبت به آن صورت مي‌گيرد، اين نوشتار با روش تحليلي ـ توصيفي به دنبال به‌ دست‌ آوردن ديدگاه آيت‌الله ‌العظمي خامنه‌اي نسبت به سؤال از گستره دين و پاسخ‌گويي آن به نيازهاي انسان است. پاسخ اين مسئله با توجه به تفكيكي كه بين دو بخش علوم تجربي و انساني گذاشته مي‌شود، به ‌دست آورده شده است. آنچه مشخص مي‌شود اين است كه ايشان در علوم تجربي نگاه حداكثري را نمي‌پذيرند و در علوم انساني هم با تفاوتي كه بين آموزه‌هاي توصيفي و هنجاري دين مي‌گذاريم، مي‌شود گفت نظر ايشان اين است كه دين بايد اصول، مباني و اهداف علوم انساني را توصيف كند و اما در جهت هنجاري، دين بايد به ‌طور حداكثري پاسخ‌ گوي نيازهاي انسان‌ها باشد و ارزش‌گذاري كند كه البته ايشان اين كار را بر‌ خلاف علوم تجربي كه از عموم متخصصان درخواست مي‌كنند، مخصوص علما و مجتهدين دانسته و از حوزه علميه مي‌خواهند كه مسئوليت خود را در اين زمينه انجام دهند.

Given the importance of the issue of philosophy of religion in the present age this paper seeks to study the realm of religion and its accountability in the thought of Grand Ayatollah Khamenei through a descriptive-analytical method. Given to the distinction made between the two realms of experimental sciences and humanities, the answer to this question has been obtained. What is clear is that he does not accept the maximum approach towards the experimental sciences. In the humanities, too, with the difference we make between the descriptive and normative teachings of religion, he believes that religion must describe the principles, foundations and goals of the humanities compared to descriptive teachings, but in the normative sense, religion must meet the needs of human beings to the maximum level. Of course, he considers this work to be specific to scholars, mujtahids and seminaries, contrary to the experimental sciences that are requested from the general specialists.