پهنه‌بندي وضعيت توسعه كشاورزي پايدار استان كويري خراسان جنوبي با استفاده از روش مزيت نسبي در محيط GIS

Assessing Sustainable Agriculture Development Status in South Khorasan, Iran using the relative advantage method and GIS

پهنه‌بندي ميزان پايداري كشاورزي وضعيت پايداري، امكان مقايسه و شناخت نقاط ضعف و قوت را در مناطق مختلف فراهم مي‌نمايد. متغيرهاي گوناگوني در تعيين توسعه كشاورزي پايدار دخالت دارند. مقايسه جداگانه هر متغير، ترتيب قرار گرفتن هر شهرستان را در جدول تغيير مي‌دهد. از اين جهت، در بررسي حاضر با بهره‌گيري از آمار سرشماري كشاورزي سال 1380 تا 1393، سرشماري‌هاي عمومي نفوس و مسكن در اين بازه زماني براي مناطق مورد مطالعه (خراسان جنوبي)، تعداد 60 سنجه در پنج گروه عمده منابع كشاورزي، پيشرفت كشاورزي، جوامع روستايي، محيط زيست و آموزش و علوم، مورد مطالعه قرار گرفته است. متغيرهاي مورد مطالعه با روش مزيت نسبي و به صورت تركيبي در عوامل معني‌دار ارائه و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در پايان، با استفاده از GIS سطح‌بندي شهرستان‌هاي استان مورد مطالعه، جهت تحليل فضايي وضعيت توسعه كشاورزي پايدار نمايش داده شده و جايگاه هر يك از شهرستان‌هاي اين استان‌ها از لحاظ توسعه كشاورزي پايدار مشخص گرديد. نهايتا در 6 كلاس (پايداري بالا، پايداري متوسط، پايداري ضعيف، ناپايداري ضعيف، ناپايداري متوسط و ناپايداري بالا) نشان داده شدند. بطور كلي مي‌توان بيان كرد كه شهرستان قائنات در تمام شاخص‌ها از لحاظ كشاورزي پايدارتر و شهرستان فردوس در بدترين حالت پايداري قرار دارند.

Zoning of agriculture sustainability can be illustrated the status of sustainability in different regions and also provided the comparison capability and identification of advantage and disadvantage properties. Various variables are involved in determining sustainable agricultural development. A separate comparison of each variable changes the order of each city in the table. Therefore, in this study, using census statistics from 1380 to 1393, population censuses and housing in this period for the studied areas (South Khorasan, Iran), 60 Indicators, were divided into five major groups of agriculture resources, agriculture development, environment, rural societies, and education. The studied variables were presented and analyzed using a relative advantage and combined method insignificant factors. In the end, by using the GIS, the level of the province's cities was shown for sustainable development of the spatial analysis and the status of each of these provinces was determined in terms of sustainable agricultural development. Finally, it was shown in 6 classes (high stability, moderate stability, poor stability, poor instability, moderate instability, and high instability). In general, it can be stated that the city of Qaenat is more stable in agriculture than any other agricultural land and Ferdows is in the worst case.