الگوي بلوغ پارك‌هاي فناوري بر اساس تكامل تاريخي؛ پارك‌هاي ايران كجا هستند؟

مفهوم پارك‌هاي فناوري در مباحث علمي و عملي با معاني و تعابير مختلف مورداستفاده قرار مي‌گيرد، اما هدف اصلي به‌كارگيري آن، ايجاد حلقه واسط ميان سه‌گانه دولت، كسب‌وكار و دانشگاه است، تا بتواند به‌عنوان يك كاتاليزور هدايت‌كننده نوآوري عمل كند. در اين‌روند پارك‌هاي فناوري با توجه به عوامل داخلي و خارجي تأثيرگذار در دهه‌هاي اخير تغييرات ساختاري متعددي داشته‌اند، يكي از اين تحولات تغيير مدل‌هاي نوآوري است كه پارك‌ها براي انجام مأموريت خود نيازمند همراهي با آن هستند و در اين جهت ذي‌نفعان، زيرساخت‌هاي نرم‌افزاري و سخت‌افزاري، همچنين عوامل انساني نيز دستخوش تغيير شده‌اند. هدف از انجام اين مطالعه استخراج الگوي بلوغ پارك‌هاي فناوري با محوريت سير تكامل نسل‌هاي نوآوري بوده است، همچنين مشخص شدن جايگاه پارك‌هاي ايران در الگوي بلوغ پارك‌هاي فناوري و ميزان تكامل آن‌ها پس از سال‌ها فعاليت از ديگر اهداف اين تحقيق است. در اين مقاله، ابتدا سير تكامل تاريخي پارك‌ها بررسي‌شده است، سپس الگوي بلوغ پارك‌هاي فناوري با در نظر گرفتن نسل‌هاي هفت‌گانه نوآوري به‌عنوان ديدگاه نوآوري پارك‌ها موردمطالعه قرارگرفته، كه منتج به استخراج پنج نسل از پارك‌هاي فناوري شده است. بر اين اساس طي مصاحبه‌هاي صورت گرفته با مديران و كارشناسان پارك‌هاي فناوري جايگاه پارك‌هاي ايران در الگوي بلوغ پارك‌هاي فناوري مشخص‌شده كه در ميان نسل‌هاي اول و دوم قابل دسته‌بندي است.