اثر تعاملي هشت هفته تمرين تركيبي و مصرف كوركومين بر سطوح سرمي اينترلوكين-12 و برخي شاخص‌هاي آنتروپرومتريكي زنان چاق غيرفعال

سابقه و هدف: زندگي ماشيني، فعاليت را از جسم بشر دور و چاقي را جايگزين آن كرده است. هدف اين مطالعه، بررسي اثر هشت هفته تمرين تركيبي و مصرف كوركومين بر سطوح سرمي اينترلوكين- 12 و شاخص‌هاي آنتروپرومتريكي زنان چاق غيرفعال بود. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش نيمه‌تجربي، 48 زن چاق با دامنه سني30-20 سال به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و در چهار گروه 12نفره: كنترل، كوركومين، تمرين و تمرين + كوركومين قرار گرفتند. آزمودني‌ها هشت هفته به انجام تمرينات تركيبي (تمرين هوازي با شدت 60 تا 80 درصد حداكثر ضربان قلب و تمرين مقاومتي با شدت 55 تا 75 درصد يك تكرار بيشينه) و مصرف روزانه 80 ميلي‌گرمي كوركومين پرداختند. نمونه‌گيري خوني، قبل از شروع تمرين و بعد از آخرين جلسه تمرين انجام گرفت. سطح اينترلوكين-12 به روش الايزا و با استفاده از كيت اندازه‌گيري شد. داده‌ها با آزمون تي وابسته و تحليل واريانس يك‌طرفه و سطح معني‌داري كمتر از 0/05 در نرم‌افزار SPSS-22 تحليل شدند. نتايج: در سطوح سرمي اينترلوكين-12 و شاخص توده بدني گروه‌هاي تمرين، تمرين + كوركومين و مصرف كوركومين، نسبت به پيش‌آزمون تفاوت معني‌داري مشاهده شد (0/05 P درون‌گروهي). اختلاف پيش و پس‌آزمون گروه‌ها در سطوح سرمي اينترلوكين-12 و شاخص توده بدني در بين گروه‌هاي پژوهش تفاوت معني‌داري را نشان داد (0/05 P بين گروهي). نتيجه‌گيري: هشت هفته تمرين تركيبي و مصرف كوركومين، تغيير معني‌داري را در سطوح سرمي اينترلوكين-12 ايجاد مي‌كند. فعاليت بدني سبب كاهش وزن و درنتيجه كاهش شاخص توده بدني افراد مي‌شود، ولي كوركومين به‌تنهايي تغييري در شاخص‌هاي آنتروپرومتريكي افراد ايجاد نمي‌كند.