اثربخشي درمان توانمندسازي روان‌شناختي و رفتاردرماني ديالكتيك بر استرس ناباروري زنان نابارور در مرحله قبل از درمان لقاح آزمايشگاهي

سابقه و هدف: روش‌هاي درمان ناباروري، علي‌رغم داشتن نتايج موفقيت‌آميز در درمان ناباروري، با پيامدهاي روان‌شناختي و سطح بالاي استرس در زنان نابارور همراه مي‌باشند. اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي بسته توانمندسازي روان‌شناختي و رفتاردرماني ديالكتيك بر استرس ناباروري زنان نابارور در مرحله قبل از درمان لقاح آزمايشگاهي IVF انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون با پيگيري 45روزه و سه‌گروهي بود. نمونه پژوهش شامل 45 نفر از زنان نابارور متقاضي درمان IVF مراجعه‌كننده به مراكز ناباروري شهر اصفهان بودند كه به‌صورت دردسترس و مبتني بر ملاك‌هاي ورود انتخاب شدند و به‌طور تصادفي به دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل (هر گروه 15 نفر) تقسيم شدند. گروه‌هاي آزمايش، تحت درمان توانمندسازي روان‌شناختي و رفتاردرماني ديالكتيك قرار گرفتند. براي سنجش متغير وابسته استرس ناباروري از پرسشنامه استرس ناباروري نيوتن( EPI) در سه مرحله پژوهش و در سه گروه استفاده شد. داده‌هاي حاصل از اجراي پژوهش با استفاده از تحليل واريانس و با اندازه‌گيري مكرر و از طريق نرم‌افزار SPSS ويرايش 24 تحليل شدند. نتايج: نتايج نشان داد كه فقط درمان توانمندسازي روان‌شناختي بر كاهش استرس ناباروري تأثير معني‌دار داشت (0/001 P). آزمون تعقيبي بونفروني نشان داد كه درمان توانمندسازي روان‌شناختي نسبت به رفتاردرماني ديالكتيك در كاهش استرس ناباروري زنان نابارور در مرحله قبل از درمان IVF مؤثرتر است. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج حاصل از پژوهش، به‌نظر مي‌رسد درمان توانمندسازي روان‌شناختي، براي كاهش استرس ناباروري زنان نابارور در مرحله قبل از درمان IVF روش مؤثري باشد.