مدل علي جهت‌گيري‌آينده بر يادگيري‌ خود تنظيمي با نقش ميانجيگري خودكارآمدي ‌تحصيلي و ارزش‌ تكليف در بين دانشجويان كارشناسي ارشد آموزش پزشكي (مجازي) دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي

زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر ارائه الگوي روابط علي جهت‌گيري‌آينده و يادگيري‌ خود تنظيمي بر اساس نقش واسطه گري خودكارآمدي‌تحصيلي و ارزش‌تكليف به روش تحليل مسير است. روش بررسي: در پژوهش پيش رو، كه به شكل توصيفي از نوع همبستگي انجام گرفته است، با نمونه اي پژوهشي شامل 205 نفر دانشجوي كارشناسي ارشد آموزش پزشكي(مجازي) دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، كه بر اساس فرمول كوكران و به شيوه نمونه گيري طبقه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شده اند و پرسشنامه‌اي متشكل از 4 پرسشنامه را تكميل نمودند كه شامل پرسشنامه ‌خودتنظيمي بوفارد(1995)، پرسشنامه استاندارد خودكارآمدي ‌تحصيلي ميجلي و همكاران (2000) و پرسشنامه ارزش‌تكليف پينتريج(1991)، پرسشنامه جهت‌گيري‌آينده سيگنر (2009) بود. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل مسير و نرم افزارهاي Amos, و Spss استفاده شد. يافته ها: عامل جهت‌گيري‌آينده بر خودتنظيمي‌ تحصيلي در دانشجويان داراي ضرايب همبستگي مثبت و معني دار است. همچنين سنجش تكويني با استفاده دانشجويان از خودكارآمدي ‌تحصيلي و ارزش‌تكليف هم همبستگي مثبت و معني دار نشان داد. به اين ترتيب فرضيه‌هاي پژوهش تأييد شد. نتيجه گيري: در نتيجه يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان گفت استفاده از جهت‌گيري‌آينده با توجه به ميانجي‌گري خودكارآمدي‌ تحصيلي و ارزش‌تكليف، به رشد خود تنظيمي ‌تحصيلي دانشجويان كارشناسي ارشد آموزش پزشكي(مجازي) دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي و استفاده بيشتر آنها از خود تنظيمي ‌تحصيلي، در يادگيري منجر مي‌شود.بررسي شاخص‌هاي برازندگي نشان داد كه مدل پيشنهادي پژوهش با داده‌هاي گردآوري شده از دانشجويان دوره‌هاي مجازي داراي برازش نسبتاً مناسبي است.