تفسير محيط رسوبي و عوامل موثر بر كيفيت مخزني بخش بالايي سازند سروك در يكي از ميادين نفتي ناحيه دشت آبادان

سازند سروك به سن آلبين تورونين يكي از مهمترين مخازن هيدروكربوري در جنوب و جنوب غربي ايران محسوب مي شود. در اين پژوهش به منظور ارزيابي كيفيت مخزني از مطالعات پتروگرافي و داده هاي تخلخل و تراوايي مغزه يك چاه مهم در يكي از ميادين نفتي دشت آبادان استفاده شده است. براساس مطالعات ميكروسكوپي 13 ريزرخساره در قالب 4 كمربند پهنه جزر و مدي، لاگون، پشته سدي و درياي باز براي نهشته هاي سازند سروك در ميدان نفتي مورد مطالعه شناسايي شده است كه بيانگر نهشته شدن بخش بالايي سازند سروك در يك محيط رمپ كربناته هموكلينال يا هم شيب است. از جمله فرآيندهاي دياژنزي شناسايي شده مي توان به انحلال، سيماني شدن، دولوميتي شدن، شكستگي، تراكم، نوشكلي، ميكرايتي شدن، آشفتگي زيستي، پيريتي شدن، هماتيتي شدن، فسفاتي شدن و سيليسي شدن اشاره كرد. فرآيندهاي دياژنزي سازند سروك در سه محيط دريايي، جوي و تدفيني رخ داده اند. از بين فرآيندهاي دياژنزي انحلال و شكستگي مهمترين نقش را در افزايش كيفيت مخزني داشته اند و سيماني شدن، تراكم و دولوميتي شدن مهمترين عامل كاهش كيفيت مخزني بوده اند. با بررسي هاي چينه نگاري سكانسي 3 سكانس رسوبي از نوع درجه سوم به سن تورونين، سنومانين پسين و سنومانين مياني شناسايي شد و رخساره ها و فرآيندهاي دياژنزي در چارچوب آن مورد مطالعه قرار گرفت. تطابق داده هاي تخلخل و تراوايي مغزه نشان داد كه كيفيت مخزني در اين سازند تحت تاثير رخساره ها و فرآيندهاي دياژنزي بوده است. به صورتي كه ريز رخساره هاي حاوي روديست بيشترين كيفيت مخزني را داشته اند. باتوجه به فرآيندهاي دياژنزي، رسوبي و داده هاي تخلخل و تراوايي، رخساره هاي پشته سدي و درياي باز به سمت خشكي بهترين كيفيت مخزني را داشته است