نقش ميانجي‌گري باورهاي معرفت شناختي در رابطه بين باورهاي ضمني هوش با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي گري باورهاي معرفت شناختي در رابطه بين باورهاي ضمني هوش با پيشرفت تحصيلي انجام شد. طرح پژوهش از نوع طرح‌هاي همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش آموزان دوره اول متوسطه استان مازندران بود كه در سال تحصيلي 97- 1396 مشغول به تحصيل بودند. نمونه پژوهش 350 دانش‌آموز به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شد. ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از مقياس باورهاي معرفت شناختي شومر (1990)، مقياس ضمني هوش عبدالفتاح (2006) و معدل سالانه دانش آموزان. داده ها با استفاده از روشهاي آماري نظير ميانگين، انحراف معيار، ضريب همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون واسطه‌اي و مدل‌سازي معادله ساختاري تجزيه‌وتحليل شد. نتايج نشان داد بين باورهاي ضمني هوش با پيشرفت تحصيلي و باورهاي معرفت شناختي رابطه منفي و معنادار در سطح P 0/05 وجود دارد. باورهاي ضمني هوش بر باورهاي معرفت شناختي دانش آموزان اثر مثبت و معناداري دارد. باورهاي ضمني هوش بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان اثر مثبت و معناداري دارد. باورهاي معرفت شناختي بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان اثر مثبت و معناداري دارد. باورهاي ضمني هوش دانش آموزان ازطريق ميانجي گري باورهاي معرفت شناختي بر پيشرفت تحصيلي آنان داراي اثر غيرمستقيم معني دار است (در سطح P 0/01).